ZÜLEYHA (Tamamlandı)

BÖLÜM 1

Keyifli okumalar:)

Hayat bazen bizlere zor yanını da gösteriyor. Ama bütün bu zorluklara rağmen güzellikler için çabalayıp yaşıyoruz. İsyan etmek yerine durumu güzelleştirmek için elimden gelen her şeyi yaparım.

Tıpkı soğuk günleri geride bırakıp bahar mevsimini yaşamamız gibi. Her zorluğun arkasından güzel şeyler tüm enerjisiyle gelir. Belki herkes gibi üniversite okuyamadım diğer tüm gençler gibi yaşayamadım ama içinde bulunduğum hayat bana yapmam gereken daha farklı şeyler olduğunu gösterdi.

Bu yaşıma kadar ev işleri, yemek , ev idaresi öğrenerek büyüdüm. Anne Baba şımartılmasıyla da büyümedim. Elbette beni çok seviyorlar ama öz evlatları gibi sevmediklerini biliyorum. Onlara bir emanetim ben. Sevda annem ve Davut babam bu hayatta en çok değer verdiğim iki insan. Hele bir de Pusat Ağabeyim var. Uğruna canımı bile vereceğim ağabeyim..

Sevda nedir bilmem, gençlik heyecanları, gezmeler, alışverişler de bilmem. Bildiğim tek alışveriş ise pazar alışverişi. Kapıya gelen çerçi(kumaşcı) benim kendi dünyamda yaşattığım küçük ama güzel alışveriş merkezim.

Baharın gelişiyle hissettiğim bu güzel duyguların önüne geçemiyorum. Uzun kahverengi dalgalı saçlarımı,  güneş ile besleyip, vücudumu ise rüzgar ile arındırıyorum bu güzel mevsimde.

Tüm bu düşünceler içindeyken mutfakta olduğumu bir an unutmuş olabilirim. Dışardan gelen seslere bakılırsa da biraz fazla dalmış da olabilirim.

Sevda annemin çağırmasıyla mutfaktaki işimi bırakıp avluya çıktım. Bugün pazartesiydi ve bizde her pazartesi genel temizlik yapılırdı. Muhtemelen Sevda annemde beni yapılacaklar için çağırıyordu.

Bu arada Sevda anne diyorum çünkü annem kaçarak evlenmiş,dedemlerde onları yakalayınca beni ablasına yani teyzeme bırakmış. Bende onu anne bildim, 20 yıldır kendi evladından ayırmadan sevdi, korudu beni. En azından ben öyle biliyorum. Birde ağabeyim var, Pusat ağabeyim, kendisi 26 yaşında. Beni çok sever, küçükken eve gelirken her zaman elinde ufak hediyelerle gelirdi. Küçük bir kız çocuğu için aldığı o boncuklu bileklikler, şekerler, gofretler o kadar büyüktü ki. Her zaman bir ağabey edasıyla beni korudu, haftada 1 kez dışarı zor çıkardım halada öyle. Benimle arkadaşlık kurmak isteyen erkekleri ya döverdi ya da gizlice sıkıştırır bir daha benimle oynatmazdı.

Geceleri karanlıktan çok korktuğum için birgün elinde küçük bir gece lambası ile gelmişti. Ve bana "ben seni asla karanlıkta bırakmam, her zaman yolunu aydınlatırım güzel kardeşim" derdi. Yani diyeceğim o ki Pusat ağabeyimle aynı ana babadan değiliz belki ama bana bunun eksikliğini hiçbir zaman hissettirmedi.
Davut babama gelecek olursak sert mizaçlı, biraz ciddi yapılıdır ama biliyorum o da çok seviyor beni. Bana her zaman Züleyha kızım diye seslenir.

Ah annem yıllardır aynı temizliği yapmamıza rağmen her temizlik gününde yapılacakları sıralar ve işte başlıyoruz:

-Züleyha nerdesin kızım acele et biraz daha başlamadık bile.

-Daye saat sabahın 8 i kahvaltımızı yeni yaptık babamlar yeni gitti ne kadar gecikmiş olabiliriz ayrıca neye gecikiyoruz ki?

- İş zamanı aş zamanı derler Züleyha bilmez misin. Bak ben eski parçalardan cam bezi, yer bezi yaptım bunları kullan.

- Tamam Daye biliyorum her hafta aynı şeyi yapıyoruz zaten. Hem bu bezler camda toz bırakır bunlar olmaz.

-Wii! babayın fabrikası var sana cam bezi alacak Züleyha yeni ev yaptırdık bilmez misin borçluyuz olduğu kadar temizle.

- Tamam annem sen merak etme ben tertemiz yaparım buraları.

- Ben tuvalet ,banyoyu, perdeleri, yatak ,yorgan, yastık kılıflarını yıkar toplarım. Hadi bugün sana kıyak geçeyim halılarıda ben fırçalarım.