ANG LIHIM NI PAULITA

Chapter 2

Lumipas ang tatlong buwan at lagi kaming mag kakasamang walo at dahil sobrang comfortable nanamin sa isa't isa ay niyaya kami ni anthony sa warehouse nila

Anthony:Tatlong buwan na tayong magkakaibigan pero hindi pa tayo nag a-out of town pwede ba kayo?

Janna:Saang warehouse anthony?taena andami dami nyong warehouse eh

Anthony:Sa may batangas na lang tas next sa may sorsogon gusto nyo puntahan natin lahat ng warehouse namin.

Marianne:Gagi ang cool.

Sam:Ano go ba kayo paulita pati frankie?

Paulita:Uhmm oo sige

Janna:Yown kala ko tatanggi ka eh

Harley:Asikasuhin ko na yung gamit ko

Clarrise:Sana ol papayagan

Anthony:Hindi pwedeng hindi ka payagan ako mag papaalam sayo kay tita

Frankie:Malayo ba yung warehouse nyo anthony?

Anthony:Hindi naman kung sa batangas pero kung sa iba naming warehouse oo malayo

Sam:Saan ba tayo? batangas lang ayaw nyo ng malayo eh.

Anthony:Go na yan ahh

Ng matapos na ang planohan namin ay pumunta na kamo sa mga room namin.

May binalita si maam na meron daw mag ta-transfer dito sa school at sa section namin sya ilalagay bukas na daw sya dadating.

Walang masyadong teacher kaya naiisipan namin ni paulita na pumuntang canteen.

Paulita:Na cu-curious lang ako

Frankie:Bakit saan?

Paulita:Kila anthony bat parang ang bait nila bat parang ang bilis nila ma-close?

Frankie: Friendly sila eh

Paulita:Siguro nga pero parang may iba akong kutob eh

Frankie:Hays hayaan mo na

Paulita:Uwi na lang tayo

Frankie:Gaga ka ba? 3 palang

Paulita:Wala namang mga teacher eh

Kung papayag akong umuwi kami sa buong buhay ng pagkakaibigan namin ay ngayon lang kami magsasabay umuwi kaya pumayag na lang ako.

Habang nag lalakad kami ay tahimik si paulita

Frankie:Bat ang tahimik mo sis?

Humarap sya sa akin sabah sabing

Paulita:Matagal naman na tayong mag kaibigan diba?

Frankie:Oo

Paulita:Kung may aaminin ako sayong matinding sikreto iiwasan mo ba ako?

Frankie:Hindi bat ko gagawin yon kaibigan kita kababata kita para nga nga kitang babaeng kapatid eh

Habang nag uusap kami nararamdaman ko na sasabihin nya na pero.

Paulita:Wag na lang.

Frankie:Basta pag need mo ng karamay andito lang ako sis at kapag handa ka ng aminin kug ano man yang sikreto nayan sabihan mo ko sis

Paulita:The best ka talaga.

At nagpatuloy kami sa paglalakad naghiwalay na kami sa kanto dahil malapit na iyong bahay nila samantala naman ang bahay namin ay doon pa sa kabilang kanto.

Naisip ko bakit hindi nya pa inamin na ganon talaga sya? Like tanggap ko sya kahit ganon pa sya basta wag nya lang akong kakaiinin.

Ng nakauwi na ako sa bahay ay kinausap ako ni tita