Insolent

Kabanata 1

Kabanata 1

Not now nor for tomorrow…

Akala ‘ko material ang hinihingi nito. Iyon pala maging slave? What’s with him. Ayaw ‘kong maging katulong niya mamaya kung anu-ano ang i-utos nito na hindi ‘ko na gusto. Mamaya kapag sinabi niya na tumalon ang ako ng building. Pero hindi ‘ko iyon gagawin.

Iniisip ‘ko pa rin ang sinasabi nang hayop na iyon. Nasa trabaho ako ngayon. Hindi pa rin matanggal sa isip ‘ko ang sinabi ng hayop na iyon. Slave seriously?

Nag-aalangan ako kung pupunta ba ako sa binigay niyang address. Kaso iniisip ‘ko pa rin na kundi dahil sa kanya ay nawala na siguro ang anak ‘ko kung sakali.

Inilapag ‘ko ang mga order ng customer.

“Ito po ma’am at sir. Enjoy!” Lahad ‘ko sa kanila at lapat ng ngiti.

“Ang cute naman ng waiter.” Sabi babae sa’kin.

Nakita ‘ko kung paano nag igting ang bagang ng lalaki sa’kin. Medyo kinabahan ako. Kaya mabilis akong naglaho sa kanila. Pero nagulat ako ng panay ang titig ng lalaki sa’kin. Hindi iyon matanggal. Galit ba sa’kin iyon baka suntukin na ako no’n. Hindi naman ako pala away at ayoko talaga ng gano’n.

Marami na ang pumasok sa shop at umalis pero hindi pa rin umalis ang lalaki. Medyo kinakabahan na ako sa paninitig nito.

Nakakatakot ang paninitig nito sa’kin. Kaso parang familiar siya sa’kin.

Hindi ‘ko na lang siya pinansin kahit nararamdaman ‘ko ang paninitig nito sa’kin. Parang may kuryent iyong titig niya at natatamaan ‘ko no’n kaya ka kinikilabutan.

Nang nautusan ako na sa counter na ako ay mas malo akong binalot ng takot dahil ang kaninang tingin tingin sa’king lalaki ay lumapit sa counter. Habang lumalapit ito ay mabilis ang tubok ‘ko. Shit! Baka susuntukin na ako. Kasi iyong babaeng kasama niya ay sinabahin ako ng cute.

“Anthony Jacob, isa ngang flakes pasta.”

Napakunot ang kilay ‘ko ng marinig ‘ko sa kanya ang pangalan ‘ko. Paano niya nalaman ang pangalan ‘ko? Jake naman ang nakalagay sa plate name ‘ko. Iyon talaga ang sabi ng boss namin na palayaw daw ang ilagay para maging safe na rin kami.

“Sir? Paano niyo po nalaman pangalan ‘ko?”

“Oh, come on! Hindi mo ba ako nakikilala? Two years palang ako nawala. Nakalimutan mo na.”

Umiling ako dito. Nakita ‘ko kung paano magbago ang mukha nito. Sa pagiging masaya ay napunta sa malungkot nitong mukha. Dahil sa panay ang nguso nito.

“Jake, hindi mo ba matandaan ang halik ‘ko sa’yo bago ako umalis?” Sabi nito habang nakanguso.

Bigla nalang lumipad ang kamay ‘ko sa labi ‘ko.

“Jairon, ikaw ba iyan?”

Shet! Bakit ang laki ng pinagbago niya.

“Ikaw talaga iyan?” Laglag panga ‘kong sabi.

“Uh-huh.” Tango nito sa’kin.

Shet! He changed a lot. Nagkalaman na ang mga braso nito. Tumangkad na rin ito. Naalala ‘ko pa ang pagiging patpatin nito. Kung iko-compare ko ang sarili ko sa kanya mukhang malayo na talaga. Dahil sa sobrang tangkad at pagkakaroon ng laman ng mga braso nito at ang laki ng pinagbago ng mukha nito. Naging gwapo na ito. Ang bestfriend ‘ko na lagi akong nilalait. Marunong na rin itong pumorma. Alam na niya kung paano mamili ng mga damit.