The Road To Disaster

Κεφάλαιο 1

                      Natalie Pov

Έχετε νοιώσει ποτέ πως δεν ανήκετε κάπου; Αν όχι καλύτερα εγώ πάντως έτσι νοιώθω.

Και ποια είμαι εγώ;.

Είμαι η Natalie Savior και είμαι 17 χρόνων πάω 3η Λυκείου και ζω μόνο με την μητέρα μου.

Πατέρα δεν έχω δεν τον γνώρισα ποτέ και καλύτερα κι όλας.

Η μητέρα μου είναι η καλύτερη μου φίλη μου η παρέα μου τα πάντα.

Ναι φέτος άρχισα να γράφω ημερολόγιο το ξέρω περίεργο σε τέτοια ηλικία αλλά νοιώθω καλύτερα όταν τα γράφω.

"Natalie κορίτσι μου είσαι ξύπνια;".

Και βλέπω την μάνα μου να μπαίνει στο δωμάτιο μου.

"Ναι βρε μαμά πάντα ξέρεις πως ξυπνάω νωρίς".

"Αχχ Natalie μου γιατί ποτέ δεν κοιμάσαι περισσότερο;".

"Μαμά ας μην αρχίσουμε αυτή την κουβέντα εντάξει;".

"Εντάξει κούκλα μου όπως θες, εγώ φεύγω πάω στην δουλειά έχει κάτω πρωινό αν θες, θα τα πούμε το βράδυ".

Ήρθε κοντά μου με φίλησε στο κεφάλι και έφυγε.

Η μητέρα μου είναι νοσοκόμα και ναι πάντα αργεί να έρθει το βράδυ αλλά εντάξει το έχω συνηθίσει, επειδή φροντίζει για μας.

Σηκώνομαι από την καρέκλα και βάζω τα βιβλία μου και παίρνω τα ακούστηκα μου και τον κινητό μου.

Κατεβαίνω βλέπω τα φάει, μπααα δεν έχω και όρεξη.

Ανοίγω την πόρτα και προχωράω προς το λύκειο μου.

Αντε 1 χρόνος είναι αυτός, θα περάσει και μετά θα φύγω από αυτό το κολαστήριο.

Μπαίνω και βλέπω ο καθένας να είναι με την παρέα του.

Πάω προς ένα απομονωμένο παγκάκι και κάθομαι και βγάζω το βιβλίο μου να διαβάσω.

Μπορεί να μην αντέχω το σχολείο αλλά μα αρέσει να διαβάζω αλλά όχι τα σχολικά βιβλία τα υπερφυσικά μα αρέσουν.

Πάντα είχα μια αδυναμία σε αυτά.

Δεν ξέρω μα αρέσει να ζω σε αυτήν φαντασία ακόμα κιαν δεν είναι αλήθεια.

"Οοο πια είναι εδώω".

Γυρνάω και βλέπω τον ψώνιο του λυκείου.

Πωω δεν τον  αντέχω νομίζει πως είναι κάποιος με τα λεφτά του μπαμπάκα.

Μου έρχεται να τον βαρέσω σε αυτή την φάτσα του.