Larry Stylinson/ Maze Runner

hoofdstuk 3

Harry pov

'Jij weer?'
'Ja, ik weer.' Ik rol licht mijn ogen. Hij wend zijn blik af en staart weer voor zich uit. 'Kende je hem goed?' Zijn hoofd schiet weer mijn kant op. 'Ja natuurlijk! We wonen al ongeveer 1 jaar samen in de Glade. Natuurlijk ken je hem dan goed!' Ik haal mijn schouders op. 'Jij bent nieuw, jij snapt dat niet maar het is zo!' Ik doe mijn mond open om weer iets tegen hem te zeggen maar hij schud zijn hoofd. 'Greenie, laat me met rust ja?' Ik blijf koppig staan. 'Greenie!' Hij staat dreigend op. 'Laat me met rust!' 'Juist de mensen die dat zeggen hebben mensen om hen heen nodig!' 'Dat bepaal jij niet.' 'Misschien niet. Maar toch. Was hij een goede vriend van je?' Hij zucht geïrriteerd maar merkt ook wel dat hij niet zo makkelijk van me afkomt. 'Ja, dat was hij. Een runner, net zoals ik. We werkten samen en we waren redelijk goede vrienden. Maar dat doet er niet meer toe. Nadat hij gestoken was kon je niet meer normaal met hem praten. En, nou, je hebt zelf gezien hoe hij was.' Ik knik. 'Ik hoop dat het niet al te vaak zo gaat?' Hij haalt onverschillig zijn schouders op. 'Af en toe. Maar weet je wat het ergste is?' Ik knik. 'Dat ze sterven zonder enige herinnering. En dat de rest het ook niet weet. Ze weten niet of ze een vriend of familie verliezen. En hij zal nooit weten wie hij achterlaat. Alhoewel, ik weet niet of dat het ergste is of dat het juist de pijn minder erg maakt.' Hij kijkt me verbaasd. 'Ja... inderdaad...' hij staart weer afwezig voor zich uit. Dit voelt wel als het goede moment om te gaan. Dus draai ik me om en loop weg.

'Waar ging jij heen?' Vraagt Niall als hij me aan ziet komen. 'Ik moest gewoon even weg,' zeg ik schouderophalend. 'Je moet weten dat dit niet vaak gebeurt,' zegt hij. 'Niall, ik weet dat je probeert om dit allemaal minder erg voor me te maken! Ik snap dat je niet wilt dat ik, net nieuw hier, meteen een trauma heb. Maar zo is het nou eenmaal! Ik weet niet waarom we hier zitten maar het is voor een reden! Er is een reden dat mensen ons zo behandelen. Dus, stop er maar mee. Ik wil gewoon zo snel mogelijk van nut zijn hier!'
Eerlijk, ik weet niet op welk punt ik zo geïrriteerd ben geworden maar ik heb geen spijt van de dingen die ik zei. Ik zie dat Niall niet verwachtte dat ik zo zou uitvallen. 'That's the spirit!' Newt staat achter Niall. 'Morgen begin je met meelopen bij Liam.' Ik knik.

Louis pov
Ik kijk de krullenbol na terwijl hij wegloopt. Hij heeft mooie groene ogen. Ik ben wel vergeten zijn naam te vragen. Nou ja, dat hoor ik nog wel eens. 'Hey shank!' Ik grijns. 'Hi Zayn,' Zayn is mijn beste vriend in de Glade. Hij is ook een runner. Natuurlijk kan je als glader met iedereen wel goed overweg (met uitzondering types als Gally) maar toch heeft iedereen wel één glader waarmee hij alles deelt. Zayn is die van mij. 'Altijd heftig om zoiets te zien.' Ik knik. 'Het blijft onrechtvaardig. Maar wat de rest beslist in de raad wordt uitgevoerd.' Nu knikt hij. 'Ze zijn het er niet allemaal mee eens. Newt, bijvoorbeeld.' 'Ja, maar Newt is gewoon... een apart geval ofzo...' hij haalt zijn schouders op. We lopen samen naar de plaats waar de runners hun work-outs doen. Dan horen we iemand praten. En die persoo  klinkt geïrriteerd en op het randje van kwaad. We draaien tegelijk ons hoofd in de juiste richting. Het is krullenbol. Hij praat tegen Niall. Nu kijken we elkaar aan. We zien Newt ernaar toe lopen. Dan gaan we zelf ook weer verder.
'Wat vind je van de nieuwe?' 'Geen idee, ik heb nog geen goede indruk van hem.' Geeft hij als antwoord. 'Nou, ik wel. Hij is stil, maar heeft pit. Hij heeft ook wel talent.' 'Voor med-jack misschien. Ik zie hem niet als runner.' Geeft Zayn aan. 'Hij is een beetje een tweede Newt. Zachtaardig maar kan voor zichzelf uitspreken.' 'Ja, maar in de glade hebben we eigenlijk alleen dat tweede nodig.' Daar heeft hij gelijk in. 'Als med-jack is het wel handig.' Hij trekt zijn wenkbrauw op. 'Tot er iemand wordt gestoken door de grievers.' Ik knik.

Harry pov
Ik hoop wel dat Niall weet dat ik niet echt kwaad op hem ben. Ik was gewoon even klaar met al deze shit. Klaar met het feit dat ik geen herinneringen heb. Klaar met de regels na het kijken van een banning. Klaar met sommige gladers die gewoon onbeleefd zijn. Ik wil gewoon snel iets kunnen hier zodat ik mee kan helpen uit deze plek te komen.

En dat kan snel genoeg. De volgende morgen na het ontbijt loop ik al met Liam naar de "werkplaats". 'Ik weet niet of je basiskennis hebt,' begint hij. Ik geef hem een blik. Ik weet niets, ik heb geen herinneringen. Hoe moet ik basis kennis hebben? 'Je instinct bedoel ik. Op je eerste dag heb je al laten blijken dat je iets kan. Ik weet alleen niet hoe ver dat "iets" gaat.' Ik haal mijn schouders op. 'There is only one way to find out.' Hij grinnikt.
Eenmaal daar vraagt hij me allemaal dingen. Wat ik zou doen bij bepaalde wonden bijvoorbeeld. De meeste dingen weet ik wel. En als ik het niet meteen weet legt hij het meteen uit. 'De basis lukt wel,' hij lijkt te twijfelen. 'Maar?' Ga ik met zijn zin  verder. 'Maar, we  moeten natuurlijk wel ergens naartoe werken. Namelijk, wat doe je als iemand gewond raakt bij een griever aanval?' 'Jullie zeiden toch dat jullie dat ook niet zo goed wisten?' Zeg ik verward. 'Dat is zo. We hebben wel een soort medicijn zodat ze niet doodgaan. Maar we moeten ze wel in de gaten en in bedwang houden. Het is niet zo makkelijk als het lijkt.'
Waar heb ik mezelf ingewerkt? Denk ik.
'Doel is gewoon-' 'dat er niet weer zoiets gebeurd als eergisteren zodat er niet weer een banning hoeft te komen.' Hij knikt. Gladers begrijpen is niet zo moeilijk.
'Oké,' begint hij.
'Lets get to work.'

(Inspiratie loos😂)