ᴋɪᴀɴ's ᴘᴏᴠ
░▒▓█►─══─◄█▓▒░
Hindi ko akalaing sa araw na ito ay lilisanin kona ang lugar na ito. Marami akong mamimiss dito ang mga masasayang alaala namin dito ang bonding namin nina lola at ng bunsong kapatid ko. Hindi ko namalayan na tumulo na pala ang mga luha ko dahil sa mga naaalala ko ang mga masasayang pangyayayri noon. Di parin kasi ako makapaniwala na lahat ng mga mahal ko sa buhay ay iniwan ako.
Una yung mga magulang ko na namatay sa aksidente noon tapos sumunod naman ang kapatid ko na hanggang ngayon di parin umuuwi magmula ng pumasok ito sa isang pinakasikat na unibersidad sa siyudad tapos kahapon iniwan naman ako ng lola na kaagad ding inilibing dahil diko kayang makita siyang pinaglalamayan pa. Saglit lang akong nagluksa oo masakit pero wala na akong magagawa kundi ang tanggapin ito.
Masakit man para sakin ang mga nangyari ay kailangan kong magpakatatag lalo na at kami nalang ng kapatid ko ang natitira kaya nakapag desisiyon na ako na lumuwas ng maynila para hanapain ang aking bunsong kapatid.
ஜ۩۞۩ஜஜ۩۞۩ஜஜ۩۞۩ஜஜ۩۞۩ஜஜ۩۞۩ஜஜ۩۞۩ஜ
<ＳＡ ＢＵＳ>
ஜ۩۞۩ஜஜ۩۞۩ஜஜ۩۞۩ஜஜ۩۞۩ஜஜ۩۞۩ஜஜ۩۞۩ஜ
Tahimik lang akong nakaupo sa pwesto ko. Tumitingin sa labas ng bintana ng Bus at tinitingnan bawat madadaanan nito. Siguro kong may makakakita sakin iisipin nilang para akong patay na buhay kasi para akong patay na nakadilat pero parang hindi na humihinga at gumagalaw.
Iniisip ko kasi ang kapatid ko kong anong nangyari sa kanya at kong bakit hindi na ito umuuwi sa bahay gayong hindi naman ito lakwatsero.Nag-aalala nako.
Sa aking pananahimik ay biglang may kumalabit saking matandang babae kaya agad akong napalingon dito at tiningnan ng may pagtatakang tingin dito.
"ʜɪᴊᴏ ᴀʏᴏs ᴋᴀʟᴀɴɢ ʙᴀ ᴍᴜᴋᴀɴɢ ᴍᴀʏ ᴘʀᴏʙʟᴇᴍᴀ ᴋᴀ?"
Ang tanong sakin ng matandang babae kaya bahagya akong napangiti sa kanya siguro iniisip ng matanda na baliw na ako. Hahaha!
"ᴀ-ᴀʏᴏs ʟᴀɴɢ ᴘᴏ ᴀᴋᴏ ɴᴀʏ ᴍᴀʏ ɪɴɪɪsɪᴘ ʟᴀɴɢ ᴘᴏ ᴀᴋᴏ ᴡᴀɢ ɴɪʏᴏ ɴᴀ ᴘᴏ ᴀᴋᴏɴɢ ɪɴᴛɪɴᴅɪʜɪɴ."
Ang sagot ko dito sa matanda na ikinatango lang niya bilang tugon at umayos siya ng upo. Tumitingin parin siya sakin pero isinawalang bahala kona lang baka naawa lang siya sakin.
Ako nga pala si Kian De Makulangan 19, Medyo may kaitiman kumbaga moreno akong tao may taas na 5'6 simple lang akong tao mahirap pero nakakain naman ng tatlong beses sa isang araw at higit sa lahat panganay na anak ng aking mga magulang na ngayon na sa langit na.
Sabi ng mga malalayong kapit bahay namin sa bukid na gwapo daw ako kahit di naman totoo may mga babae ngang gusto akong maging syota nila pero sabi ko "ᴡᴀʟᴀ ᴘᴀ sᴀ ɪsɪᴘ ᴋᴏʏᴀɴɢ ᴘᴀɢ-ɪʙɪɢ ɴᴀʏᴀɴ ᴅᴀʜɪʟ ᴀɴɢ ɪɴᴜᴜɴᴀ ᴋᴏ ᴀʏ ᴀɴɢ ᴍᴀʜᴀɴᴀᴘ ᴀɴɢ ᴋᴀᴘᴀᴛɪᴅ ᴋᴏ sɪɢɪʀᴏ sᴀᴋᴀ ɴᴀᴋᴏ ᴍᴀɢsᴏsʏᴏᴛᴀ ᴋᴀᴘᴀɢ ɴᴀʜᴀɴᴀᴘ ᴋᴏɴᴀ ᴋᴀᴘᴀᴛɪᴅ ᴋᴏ." Na ikinadismaya naman ng nga babae samin. Oo diko kilala mga kapit bahay namin kasi di ako palalabas o palasalita sila lola at Kenjay lang naman kasi ang humaharap pag may bumibisita sa bahay namin noon.
Sa kakaisip ko diko namalayang huminto na pala ang Bus at nasa siyudad nako kong dipa siguro ako tinawag ng conductor ng bus ay diko mapapansin.
"ᴀʜ sɪʀ ᴀɴᴅɪᴛᴏ ɴᴀ ᴘᴏ ᴛᴀʏᴏ sᴀ ᴛᴇʀᴍɪɴᴀʟ ʙᴀʙᴀ ɴᴀᴘᴏ ᴋᴀʏᴏ."
