It's A Cliché

17

Pov Emily

Ik bijt op mijn nagels. Mila en Zach zijn net naar huis gegaan en Davids ouders zijn nog bij david. Dus nu zitten ik en Jack hier samen. Naja Jack is net wakker want hij was in slaap gevallen. "emms doe eens rustig het komt echt goed" zegt jack terwijl hij slaperig door zijn ogen wrijft. "je moet echt gaan slapen emms dit is niet goed voor je" Jake legt een hand op mijn schouder. "maar wat nou als hij niet meer wakker word?" tranen prikken in mijn ogen. "hij word wel wakker emms het komt echt goed". Er ontsnapt een traan uit mijn ooghoek. Jack trekt me in een knuffel en zegt ondertussen dat het goed komt. Opeens word ik uit de armen van Jack getrokken door een ander persoon. Geen idee wie maar diegene zorgt ervoor dat ik rustiger word. De persoon blijft over mijn rug wrijven totdat ik stop met huilen en uiteindelijk vermoeid met mijn hoofd op zijn borstkast aanleun. "okal is dit echt ontzettend schattig je moet echt gaan slapen david" verbreekt de moeder van David het moment. Ik kijk verward op en zie de ogen en glimlach van David. Hij wrijft mijn laatste tranen weg met zijn duim. Ik glimlach voorzichtig naar hem terug en voel iets vladderen in mijn buik. "maar-hoe? Je lag toch in coma? " David begint te grijnzen. "natuurlijk niet ik was gewoon flauwgevallen" "maar hoe dan?" vraag ik bezorgt. Zijn moeder begint te praten. "meneer hier heeft te weinig slaap gehad de afgelopen weken". Ik kijk hem aan ik zie inderdaad grote wallen onder zijn ogen. "meneer Williams wat doet u uit bed" David kijkt onschuldig naar de dokter die hem vragend aankijkt. "ik hoorde dat hun op mij aan het wachten waren dus ik moest wel" en hij geeft 1 van zijn charmante lachjes. Ik geef hem een tik op zijn borstkast. "dus meneertje doet badass" hij kijkt me aan. "ik moest jou gewoon even halen" "mij halen? " "ja" en dan trekt hij me mee naar de kamer waar hij waarschijnlijk in heeft gelegen. De zuster die net vroeg waar hij was loopt met ons mee. "blijft ze slapen?" "ne" "ja dat doet ze" ik kijk David aan. "ik blijf slapen?" zeg ik als de zuster weg is. "ja dat ben je me wel verschuldigd" zegt hij terwijl hij dichterbij komt en een pluk haar achter mijn oor doet. "w wat ben ik je dan verschuldigd?" "daar komt je nog wel achter". Hij gaat op het bed liggen en trekt mij bij hem op het ziekenhuisbed. "en nu slapen jij" "hoezo ik jij bent flauwgevallen" "maar dan ga jij naar mij staren en dan kan je niet slapen doordat ik zo knap ben" "hmm zou kunnen" ik geef hem een kusje op z'n wang en ga op zijn borstkast liggen. "wa- gaf jij nou net" "ga slapen Davie" onderbreek ik hem.

Pov David
"ga slapen Davie" onderbreekt ze me. En ze nesteld zich nog wat beter op mijn borstkast. Toen ik net hoorde dat ze op me wachtte in de wachtkamer kon ik het niet laten om naar haar toe te gaan. Toen ik daar aankwam zag ik haar huilen in de armen van Jack. Ik nam haar gelijk in mijn armen en troostte haar. En toen besefte ik dat zij het was die ik had gemist. Dat zij degene was die ik miste als ik ging slapen. En dat zij degene is waar ik verliefd op ben. En nu ligt ze hier in mijn armen. Omdat ik haar eigenlijk dwong om hier te komen. Jack komt binnen. "dus je ruilt mij in voor haar" zegt hij met een grote lach. Ik kijk naar Emily en zie dat ze met een glimlach in slaap is gevallen. Ik lach nu ook. "ja ik denk dat je bent ingeruild" hij geeft me een trotse blik. "o em gee mijn beste vriend is zo groot aan het worden" en hij doet alsof hij heel verbaasd is. "maar natuurlijk wist ik allang dat jullie ment to be zijn" hij komt dichterbij en ik prik hem in zijn zij. "ga slapen ik kom morgen weer langs okay?".

Ik word wakker in een aparte kamer. Er ligt iets op mijn arm. Ik kijk opzij en zie haar liggen. Gelijk krijg ik een glimlach op mijn gezicht. "staren is onbeleefd vooral met zo een creepy lach" hoor ik als zacht gemompel. En dan voel ik een por in mijn zij. Ik kijk haar beledigd aan. "dat is echt pijnlijk ik lig wel in het ziekenhuis ja" "als je goed kijkt zie je dat ik ook in het ziekenhuis lig" nu begin ik haar te kietelen en prikken. "stohopp" lacht ze. "alleen als je het code woord geeft" "we hebben nooit een code woord afgesproken" zegt ze hikkend van de lach. "dan raad je het maar" ze komt dichterbij en ik stop haar met kietelen. Ik buig nog wat naar voren en dan....