It's A Cliché

5

Pov emily
"mevrouw Miller en meneer Williams naar mijn kantoor onmiddellijk" ik kijk naar Ryan die naast mij zit. "ik heb niks gedaan dit keer ik meen het" ik sta op en loop de klas uit. In het kantoor van de directeur zitten mijn ouders en Davids zijn ouders. "uhm wat heb ik gedaan dat ik hier moet komen" ik doe de deur dicht en ga zitten op de nog lege stoel. "we moeten nog even wachten op" david gooit de deur open en kijkt geïrriteerd naar de directeur. "nou daar zou je 'm hebben" "David gedraag je" zegt de moeder van David. Ik probeer mijn lach in te houden. Maar even terug op het onderwerp we zitten nog steeds in het kantoor van de directeur en ik weet nog steeds niet wat er aan de hand is. "zoals jullie gemerkt hebben mogen jullie elkaar niet" "wauwww dat wist ik nog niet" "emily niet zo brutaal". Mijn ouders kijken me streng aan. Ze zouden vast niet blij zijn dat ze tijd moeten vrij maken van hun werk. "ik heb besloten met toestemming van jullie ouders dat jullie het komende half jaar een project gaan doen dit houd in dat jullie samen naar Nederland gaan" ik kijk de directeur met open mond aan. "meneer ik vind dit niet kunnen". "er zouden in de tussentijd 2 leerlingen uit Nederland naar onze school komen en bij David thuis verblijven". David kijkt mij aan met dezelfde blik dit gaat een hel worden. "jullie vertrekken vrijdag vanaf volgende week beginnen jullie lessen" ik sta op en loop boos het kantoor uit. Een half jaar met David in Nederland.

Ik stuur Rosa en Ryan een appje in de groepsapp.
Babesss
Emms: guys ik moet jullie spreken
Ryry: wat is't ben je geschorst
Roosje: moeten we naar je huis komen
Emms: ja...

"oke dus als ik het goed begrijp GA JIJ GWN EEN HALF JAAR VAKANTIE VIEREN MET EEN EXTREEM KNAPPE JONGEN DIE JE AARDSVIJAND IS" "Rosa liefje rustig ik snap nu wel dat je david knap vind". Ik moet lachen om mijn kibbelende vrienden. "ik moet gwn naar school hoor" "jij blij dat je Nederlands kan" ik knik bedenkelijk. "Hee jongens gaan jullie me helpen met mijn koffer inpakken want morgen is het donderdag en vrijdag ga ik al". "ja dat gaan we zeker doen meis maar eerst een groepsknuffel". We geven elkaar een knuffel en blijven een tijdje zo zitten. Daarna pakken we mijn koffers in en houden we een filmavondje wat uitdraait op een logeerpartijtje. We gaan naar school en na school gaan we naar het cafeetje waar het 2 jaar geleden allemaal begon. Ryan en Rosa beginnen als eerste te huilen. "we gaan je zo missen emms" ik krijg ook tranen in mijn ogen. "ik kom snel weer naar jullie toe jongens mijn ouders hebben genoeg geld dus ik hoop in vakanties over te vliegen" en ik geef ze een grote knuffel. Ryan krijgt een appje en begint te lachen. Ik kijk 'm verward aan. "wij gaan je laatste avondje dat je in Amerika bent vieren bij David" ik kijk hem aan. "nee Ryan ik zit al een half jaar met 'm opgescheept" "en toch gaan we"

Ik krul me haren en doe mijn makeup. Laatste keer in Amerika ik kijk naar mijn stoel waar mijn reiskleren voor morgenochtend alvast klaarliggen. Morgenochtend vlieg ik met David naar Nederland ik word gebracht door mijn ouders. Ja inderdaad mensen mijn ouders maken tijd voor me omdat ze me voor een half jaar naar Nederland sturen. Ik kijk nog een keer in de spiegel, trek m'n pumps aan en loop naar beneden. Ik zie de auto van Ryan als staan en zwaai nog even naar mijn werkster. Ik stap in de auto en Ryan rijdt weg. We zingen onderweg keihard mee met de muziek op de radio.

"attentie attentie iedereen hallo aandacht" en daar staat jack met een microfoon op de tafel. "willen david Williams en Emily Miller naar dit podium komen". Ik trek mijn wenkbrouwen op maar loop toch naar de tafel daar aangekomen zie ik david al grijnzen. "de afgelopen 2 jaar hebben jullie elkaar gehaten en nu gaan jullie samen naar Nederland" jack neemt even een dramatische zucht en gaat verder. "we weten niet of we jullie beide terug kunnen ontvangen of dat jullie elkaar afmaken in dat halfjaar we weten alleen dat als jullie terug komen" jack kijkt ons beide indringend aan. "dat we dit feest over gaan doen maar dan een welkomstfeestje". Iedereen begint te joelen en te klappen. Ik kijk jack aan en geef hem een knipoog. "gewoon jezelf blijven he" ik kijk David niet begrijpend aan. "die knipoog je gast gewoon door" ik snap er echt helemaal niks meer van. "ben je jaloers Davie" hij grijnst. "ik niet maar ik denk iemand anders wel als ie 't zo hoort" "je hebt opzich een steekje loszitten". Ik geef hem een glimlach en loop naar mijn vrienden. Dit word een lang maar dan ook heel lang half jaar.