*Son zamanlarda gerçekten inceleyecek iyi OC' ler bulamadığım için son çare yine kendi karakterlerimden birisini paylaşacağım sizlere. Arka arkaya iki bölüm kendi karakterini tanıtmış egoist demeyin lütfen.*
Tam İsim: Martin Hudson
Takma Ad: Dark Light
Yaş: 20
Boy: 188 cm
Kilo: 85 kg
Doğum Günü: 7 Mayıs 1999
Burç: Boğa
Akrabalıklar: Gerçek anne - babasını hiç görmedi, onları ölü olarak biliyor. Kendinden yaşça küçük kardeşi Mia' yı en son Johansson çiftinin evinde gördü. Ölü olup olmadığını bilmese de Bay William' ın onu öldürmüş olacağını düşünüyor.
Cinsel Yönelim: Aseksüel
Tür: Zalgoidli varlık / Yarı insan / Şeytan
Rahatsızlık: Şizofreni
Öldürürken Kullandığı Alet: Başlarda neşter kullanıyordu, daha sonra Zalgo tarafından lanetlenmiş bir çift bıçak kullanmaya başladı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Görünüm: Eskiden koyu sarı, orta uzunlukta saçları, yeşil gözleri vardı. Maruz kaldığı deneyler sonrasında saçlarının rengi beyaza, sol göz irisi kırmızıya ve sol gözünün beyaz olması gereken kısmı siyaha dönüştü. Yüzüne bir airsoft maskesine benzeyen, bir iskeletin çene kemiği görünümünde bir maske takıyor. Gömlek giymekten nefret ediyor.
Dost: Bilinmiyor
Düşman: Bay ve Bayan Johansson çifti
Tema Şarkısı: Nomy - Demons
Öldürürken Söylediği Söz: "Üzgünüm...Oyun Bitti!"
Hikayesinin İlk Bölümü:
Tarih: 11 Nisan 2007
Bugün buradaki 2. ayımız. Kardeşim Mia ile birlikte bizi yetimhaneden evlat edinen Johansson çiftinin evinde diğer çocuklarla birlikteyiz. Sesimizi çıkartamıyoruz çünkü Bayan Sarah bunu yasakladı. Bize her gün ilaçlar verip, testler yapıyorlar. Arkadaşlarımızın bir çoğu bu testlere dayanamadı ve öldü. Onların bu işkenceden kurtulduğunu bile söyleyemiyoruz çünkü Bay William onları yeniden hayata döndürmeyi ve çocuklardan bir ordu kurmayı planlıyor. Bizleri birer canavara dönüştürmesinden korkuyoruz.
Tarih: 12 Nisan 2007
Dün bir kişi daha öldü. Gittikçe sayımız azalıyor ve biz ne yapacağımızı bile bilmiyoruz. Çocuklar arasında yaşı en büyük olan benim, en küçüğümüz ise Mia. Bay William hala ölen çocuklar üzerinde deneyler yapıyor, Bayan Sarah ise bizi canavara dönüştürmeye devam ediyor. Vücudumuzda bazı deformasyonlar oluşmaya başladı. Benim sol göz irisim kırmızıya dönmeye, Mia' nın teni beyazlaşmaya ve gözlerinin rengi kahverenginden sarıya dönmeye başladı. Diğer çocuklar arasında vücudunda ağaç gibi dallanmalar oluşmaya başlayanlar var. Vücudu kıllarla kaplanan ve kolları veya bacakları vücuduna oranla daha fazla büyüyenler var. Bizi iğrenç canavarlara dönüştürmeye çalışıyorlar. Bay ve Bayan Johansson' ın değişim odası dedikleri odada bize ne yaptıklarını bilmiyoruz. Tek bildiğimiz o odadan her çıktığımızda daha da kötüleşmemiz. Bizi odaya almadan önce uyutuyorlar bu yüzden bize ne tür deneyler yaptıklarından bile emin olamıyoruz. Buradan bir an önce kaçmamız gerekiyor yoksa hepimiz tek tek öleceğiz.
Tarih: 22 Nisan 2007
Yalnızca 10 kişi kaldık. Bay William' ın yarın her şeyi bitirelim dediğini duydum. Yarın ne olacağını gerçekten merak ediyorum. Anne ve baba, sanırım kardeşimi de alıp yanınıza geliyorum ve Tanrım, eğer bizi görüyorsan lütfen bize yardım et. Bu cehennemden kurtulmamıza yardım et...
Tarih: 23 Nisan 2007
Bayan Sarah beni ve Mia' yı değişim odasına aldı. İlk defa değişim odasının içerisini görüyorduk. Bayan Sarah içeriye gideceğini söyleyerek yanımızdan ayrıldı ve odada 3 kişi kaldık. "Sizi neden bu kadar çok seviyorum biliyor musun Martin? Çünkü sadece siz ikiniz bu deneylere bu kadar fazla adaptasyon gösterebildiniz. Sizler benim ordumun ilk savaşçıları olacaksınız. Örneğin sen Martin, sen artık hiçbir acı hissetmiyorsun ve hissetmeyeceksin. Neden mi? Çünkü beynindeki acıyı hisseden bölüm deneylerim sayesinde artık acıyı algılamıyor. Belki de bana bir teşekkür etmenin tam zamanıdır ne dersin? Etmeyecek misin? Peki, sen bilirsin..."
Bunu söyledi ve sağ tarafından neşteri alıp sağ avucuma sapladı. Mia bunu görünce çığlık atmıştı. Başını çevirmeye, olanları görmemeye çalışıyordu ancak Bay William buna izin vermedi. Ayrıca Bay William haklıydı. Gerçekten hiçbir acı hissetmiyordum. Hissettiğim tek şey neşterin tenimdeki soğukluğu ve kanımın avcumu sıcak bir şefkatle okşayışıydı.
"Mia, peki sen özel yeteneğini öğrenmek ister misin meleğim? Ah.. Unuttum. Aslında senin bir özel yeteneğin yok sadece çok güzelsin ve bu da sanırım bir yetenek sayılır. Şimdi sana bu yeteneğini nasıl kullanacağını öğretmeliyim." Yavaşça Mia' ya yaklaştı ve eline aldığı makas ile yavaş ama sakin bir şekilde kıyafetlerini kesmeye başladı. Elleri Mia' nın vücudunda gezerken Mia çığlık atıyordu ve ben, beni sedyeye bağlayan bu kelepçeler yüzünden hiçbir şey yapamıyor, kardeşimi Bay William' ın ellerinden kurtaramıyordum. O an tüm vücudum nefretle doluydu ve ilk defa birini öldürmeyi bu kadar çok istemiştim. Mia' nın yanından kalktığında sırıtarak bana doğru yaklaştı.
"İşte ordumda görmek istediğim şey, öldürme arzusu... Sonunda istediğime ulaşıyorum fakat eminim ki şuan öldürmek istediğin tek kişi benim. Ne kadar uğraşsam da üzgünüm ama sizleri kontrolüm altına alamadım ve artık sizlerle işim bitti. Ordum için farklı çocuklar toplayıp daha farklı deneyler yapmalıyım. Üzgünüm çocuklar, oyun bitti..."
Bunu söyledikten sonra hissetiğim tek şey kalbime giren bıçağın soğukluğu ile kanımın sıcaklığının savaşıydı. Son duyduğum cümle ise Mia' nın kulakları sağır eden çığlığı oldu.
Evet, bu da benim bir diğer Creepypasta OC' im. Dediğim gibi son zamanlarda paylaşacak OC' ler bulamadığım için bu kez de Dark Light' ı paylaşmak istedim. Hikaye için yazdıklarım Dark Light' ın Origin hikayesinin ilk bölümü. Kendisinin aslında özelliklerini tam olarak yazmadım yani değişebilir bazı şeyler ama genel olarak böyle. Ayrıca henüz tam olarak pastasını yazmış değilim, Origini bittikten sonra yazmayı düşünüyorum. Yorumlarınızı bu karakterim için de bekliyorum.
Ayrıca tanıtım kategorisine 90 kitap arasında şu anda 2. sıradayız. Normalde böyle şeyler benim için pek de önemli değildir ancak yine de hepinize ayrı ayrı teşekkür ederim. Değerli vaktinizden ayırıp bölümleri okuyor, yorumluyorsunuz ve hep birlikte karakterleri tartışıyoruz. Bu kitapta sürekli yanımda olan ve destek veren sizlere sonsuz teşekkürler...
