Serenade The Rain ( Runaway Series #1)

Chapter 3

"IF YOU'RE going to cry make it fast." My body stiffened at his wry sentence.

Nakaupo siya sa sofa at nakasandal ang ulo sa headrest.

"G-good Morning." Tumango lang siya kahit nakapikit. "Kumain kana?" Tanong ko kaya napamulat siya.

" Pa fall ka?" Nahigit ko ang unan at agad na binato yon sa kanya, marahan lang siyang napatawa at nginuso ang mesa.

Nakakainis siya at alam kong alam niya yon. "Ang aga mo ata? Ano oras ka nagising?" Nagunat pa siya bago tumingin ulit sa akin.

"I didn't sleep, the house is too big... please humor me. Ikaw lang talaga dito?" Nagtatakang tanong niya, napayuko naman ako ng maalala ko kung bakit ako magisa.

His question hit a nerve in me.

"Uh about your income, i'm thinking about 20k per week--" before i can even finish nabuga niya yung iniinom niya pala na tubig.

Nanlaki ang mata niya at tumingin sa akin. "Damn, ang laki na non!" He's calm. Pero alam ko na gulat siya.

"Just send me your bank account." Hindi ko na siya pinakinggan kahit mukhang mag sasabihin pa siya, napatitig naman ako sa phone ko.

[ZERO CALLING]

i answer the call unbothered.

"Hello?"

[Hey, spare me a room please.]

My forehead creased with his sudden words.

"Why would i?"

[I'll be staying for good. In the philippines.]

"No, i'm with someone in the house." I said with finality.

[Issey naman huhu napakalaki ng bahay na yan ilan ba kasama mo 100?] Napatawa pa ako sa sinabi niya.

"Fine, board safe." Natatawa kong sagot at pinatay ang tawag at uminom ng gatas.

"Sino?" I almost spit the milk fucking out, masama na tumitig ako kay Geko. Ni hindi ko naramdaman ang presensya niya God.

"Alin? Wag ka nga mang gulat!" Inis kong sigaw dito, he just shrug.

"You have a message." Simple niyang sagot at iniwan ako sa kinauupuan ko.

Napatingin naman ako sa phone ko at navasa ang text ni Zero, malapit na raw mag land yung eroplano niya at gusto niyang sunduin ko siya.

Minsan masarap din talaga manakal eh.

"Geko, may pupuntahan tayo." Sigaw ko sakanya mula sa sala hanggang sa kusina, tumango lang siya sa akin at umirap.

Hindi ko talaga ma-imagine na bumait to, minsan may toyo eh.

I WAVED my hands as i see Zero walking his way in front of us, pero hindi siya sakin nakatingin. Kundi kay Geko.

"Sino to'?" Napaawang ang bibig ko ng tuluyan na siya makalapit. "Hoy issey i said sino to'?" Ulit niya sakin kaya piningot ko siya. Wala manlang galang.

Hindi ako nagpatinag kahit maraming tao na ang tumitingin sa amin, he pleaded to stop pero sadyang nainis ako sa bungad niya. Fucking imagine na inutusan niya ako na pumunta ng Airport para sunduin siya tapos wala man lang thank you?

"Hindi kana nagtanda Zero!" Saad ko sakanya.

"Sorry Naaaaaaa." He shouted but it was in vain, huminto na ako at pinagpagan ang kamay ko nagmamaktol na tinitigan niya ako.

"Zero this is Geko, Geko this is Zero." Pinanlakihan niya ako ng mata ng pag abutin ko ang kamay nilang dalawa.

In the end they both shake hands. Zero live in extreme opulence life kaya naman yung tagalog niya ay medyo baliko kahit Filipino citizen talaga siya.