"Ελπίζεις; Δεν ελπίζω σε τίποτα πλέον. Πολύ μάταιο. Προσπαθώ να ζω χωρίς ελπίδες."
"Εγώ ζω μόνο με αυτές. Αναπνέω ελπίδες, όχι οξυγόνο."
. * ✦ . ⁺ .
𝐁𝐞 𝐢𝐧𝐬𝐩𝐢𝐫𝐞𝐝,
𝐛𝐮𝐭 𝐝𝐨𝐧'𝐭 𝐜𝐨𝐩𝐲.
𝐁𝐲 _𝐯𝐚𝐬𝐢𝐥𝐢𝐤𝐨𝐬 | 2020
Oups ! Cette image n'est pas conforme à nos directives de contenu. Afin de continuer la publication, veuillez la retirer ou mettre en ligne une autre image.
But whenI cry, my eyes are dry The tears are in myheart.
[Bernadette Carroll - Laughing On The Outside.]
Oups ! Cette image n'est pas conforme à nos directives de contenu. Afin de continuer la publication, veuillez la retirer ou mettre en ligne une autre image.
Πέντε το απόγευμα. Ο Μίλτος βρισκόταν σπίτι όλη μέρα. Σήμερα αρνήθηκε την πρόταση των φίλων του να πάει βόλτα στην πλατεία. Η μαμά του θα ερχόταν σε λίγη ώρα μετά από μια μεγάλη βάρδια στο ξενοδοχείο όπου εργαζόταν επιπλέον ώρες τώρα πια. Ο ίδιος υποσχέθηκε να φροντίσει και να προσέξει τον πατέρα του σήμερα, αν και ήταν η σειρά του αδερφού του. Άνοιξε το κινητό που φευγαλέα για να δει για ακόμα μια φορά την ώρα ή έστω ένα μήνυμα. Τίποτα. Ο Σπύρος ήταν άφαντος.
Σηκώθηκε από την φθαρμένη πολυθρόνα του υπνοδωματίου και άνοιξε το παράθυρο. Ένα κύμα ζέστης χτύπησε το πρόσωπό του. Δεν τον πείραζε. Προτιμούσε την φυσική ζέστη του απογευματινού ηλίου παρά τον εκνευριστικό ήχο του ανεμιστήρα. Τώρα χρειαζόταν ησυχία και γαλήνη πιο πολύ από κάθε άλλη φορά.
Ο μπαμπάς του ήταν ξαπλωμένος στο κρεβάτι, σκεπασμένος με ένα ελαφρύ λευκό σεντόνι. Ο Μίλτος δεν μπορούσε να καταλάβει αν κοιμόταν ή απλά βρισκόταν σε μια ενδιάμεση κατάσταση μεταξύ ύπνο και ξύπνιου. Το χλωμό πρόσωπό του ήταν πλαγιασμένο στο μαξιλάρι. Δεν κουνιόταν κανένα μέλος του σώματος του. Το αγόρι που τον παρατηρούσε αρκετή ώρα μπορούσε άνετα να τον παρομοιάσει με πτώμα. Τόσο αδύναμος. Τόσο εξασθενημένος.
