KADER (+18)

11

Kagan dan
Eve geldimde  esma Sultanın evde olmadını bildim için direk Meleğin odasına çıktım çıktım gibi inmek zorunda kaldım çünkü oda açık ve melek yoktu deli gibi evi ararken televizyonun  karşısında koltukta uyuyordu o kadar masum uyuyorduki yanına çömelip önüne düşen saçlarını geriye çektimde yüzündeki yaraların iyileşmeye başladını fark ettim daha fazla burda böyle yatıp hasta olmaması için  kucagıma aldım yukarıya çıkarden birşeyler dedini duydum
+ anne neden gittin
Kabus görüyordu ve hep aynı kelimeyi tekrarladı gözünden bir damla yaş akmıştı  bu masum kızın yaşadıkları neydi öyle odaya gelip onu yataga bırakıp üstünü örtüm sonra kendi odama gidip bende üstümü degiştirdim tam yatıcaktım ki Meleğin çığlıklarını duydum ve odasına gittm
Melek den
Annem yine beni bırakmıştı yatakta hıçkıra hıçkıra aglıyordum ve oda çok karanlıktı ben karanlıgı sevmezdim korkardım  adanın kapısı aniden açıldı gelen abimmiydi
+abi gelme lütfen gelme ben karanlıktan korkuyorum lütfen bunla cezalandırma. Beni abi lütfen
Son kelimem daha kısık söylemiştim ışık açıldında gözlerimi dahada yummuştum  bedenime sarılan iki çift kolda irkildim ve gözlerimi açtımda abşm degil kaganın oldunu anladım ağlamaktan o kadar yorulmuştum ki onu itmeye bile gerek duymadan uykuya bırakmıştım kendimi
2 saat sonra
Beni saran kolların hareket ettini fark edip uyanmıştım kagan gitmek için hazırlanıyordu azımdan çıkan kelimelerin ben bile farkında degildim
+ gitme bu gece kal benimle