You change me #Boco2k20 #sbco20

💜Part31💜

Λ:Δλδ ρε κορίτσια αν σας αφήναμε έγκυες θα τα ριχνατε;;;
Μυ:Σε αυτή την ηλικία πάντα.
Ch:κοίτα να δεις. Άλλο να το σκέφτεσαι και άλλο να γίνεται.
Μυ:κάτι ρωτήσαμε.

Ch+Μερ:.................

[....]

Μερ:εγώ ναι
Ch:εγώ δεν ξέρω αλήθεια δεν μπορώ να απαντήσω. Δεν θέλω να σκωτωσω μια ζωή αλλά ούτε να χαλάσω τα νιάτα μου.
Λ:Δλδ δεν θες να κάνουμε παιδί;;;
Ch:όχι λιακο δεν είπα αυτό.
Λ:άσε charli κατάλαβα.
Ch:Λιακο περίμενε.

Είπα καθώς επερνε τα πράγματα του και έφευγε.

Ch:ευ.. Ευχ.. Ευχαριστώ πολύ ρε Μυριο.

Είπα μες στα κλάματα.

Μυ:συγνώμη δεν ήξερα Οτι θα το πάρει ετσι
Ch:ναι όμως το πήρε.

Είπα και σηκώθηκα από το πάτωμα και ανέβηκα πάνω στο δωμάτιο μου και έκλεισα την πόρτα δυνατά..

Πλευρά Μερ.

Δεν περίμενα αλήθεια να γίνει όλο αυτό για ένα παιδί. Όταν σηκώθηκε η Charli να πάει στο δωμάτιο της ο Μυριο παραλίγο να την πάρει από πίσω. Αλλά τον έπιασα από τον ώμο.

Μερ:αστην αγάπη μου να ηρεμήσει.
Μυ:και αν κάνει κάτι κακό;;;
Μερ:Μπααα δεν είναι τόσο βλαμενη πια.

Εκείνη την στιγμή Ακούστηκε ένα δυνατό μπαμ από το δωμάτιο της.

Πλευρά Charli.

Εβαλα μουσική και άρχισα να κλαίω. Άρχισα να πετάω τα πάντα από το γράφειο μου και να φωνάζω.

"ΕΊΜΑΙ ΌΤΙ ΧΕΙΡΌΤΕΡΟ ΥΠΆΡΧΕΙ. ΜΕ ΜΙΣΏ. ΓΙΑΤΙΙΙ;;; ΓΙΑΤΊ ΕΊΜΑΙ ΤΌΣΟ ΗΛΙΘΙΑ;;;; ΜΕ ΜΙΣΏ ΓΑΜΩΩΩ"

Είπα και κοπανησα το χέρι μου στο γραφείο.

Ch:Ααα ααα Dixieeee

Αουυυ πονάωωωω. Τα παιδιά ανέβηκαν πάνω και άνοιξαν την πόρτα του δωματίου μου. Ο Μυριο ήρθε δίπλα μου και με πήρε αγκαλιά.

Μυ:συγνώμη για ότι έκανα.
Ch:Δεν κλαίω για αυτό Μυριο τώρα πονάει το χέρι μου. Addison ρίξε μια ματιά.

Αα ξέχασα να σας πω. Η Addison σπουδάζει ιατρική.

Ad:Πωωω μάλλον το έσπασες.
Ch:😭😭😭
Μυ:πάμε στο νοσοκομείο.
Μερ:ναι πάμε.
Μυ:όχι εγώ θα την πάω εσείς πείτε το στον Λιακο.
Μερ:μάλιστα.

Ο μυριο με πήγε στο νοσοκομείο οπιυ εκεί κάνανε μια διάγνωση και είδαν ότι είχα σπάσει το χέρι μου. Μου το έβαλαν σε ένα γύψο και έφυγα. Στο αμάξι δεν μίλαγα καθόλου με τον Μυριο το μόνο που επικρατούσε ήταν ησυχία και εγώ να αναστεναζω.

Γύρισα στο σπίτι και περίμενα να δω τον Λιακο να μιλήσουμε. Αλλά τελικά δεν ήταν εκεί. Στεναχωρηθηκα αρκετά και ο Μυριο το κατάλαβε το ίδιο και τα κορίτσια. Ανέβηκα επάνω και άρχισα να ξανά κλαίω. Σκέφτηκα αρκετά πράγματα.

"ΔΕΝ ΜΕ ΑΓΑΠΆΕΙ. ΠΌΤΕ ΔΕΝ ΜΕ ΑΓΑΠΟΎΣΕ."

Αυτές οι σκέψεις κυριαρχούσαν το μυαλό μου. Μπήκε μέσα η Μερ αγκαλιά με ένα οικογενειακό παγωτό.

Ch:σ αγαπώ

Της είπα και πήγα αγκαλιά της. Μου έδωσε το ένα κουτάλι και κάτσαμε να φάμε το παγωτό

Ch:Μερ δεν με αγαπάει.
Μερ:τι λες ρε αγάπη μου. Σ αγαπάει. Σε λατρεύει.
Ch:όχι αλλιώς θα είχε έρθει.
Μερ:Δεν ήρθε γτ έχει νεύρα και δεν το σήκωσε.
Ch:ναι αλλά ούτε που νιαστηκε.
Μερ:νομιζεις. Μιλάγαμε όλη την ώρα και με ρώταγε αν είσαι καλά. Και όταν τον ρώτησα γτ δεν σε παίρνει από μόνος του. Μου είπε ότι θέλει να σκεφτεί.
Ch:καλά θα το σεβαστό.

Είπα και ξάπλωσα δίπλα της.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Αλήθεια τώρα;; 🙄

Τσακωθηκανε γι αυτο;; 🌧️

🙄🌧️🙄🌧️🙄🌧️🙄🌧️🙄🌧️🙄🌧️🙄🌧️🙄

Πάνεξυπνος είσαι Λιακο μου❣️

Έλεος δηλαδη🐍

🐍❣️🐍❣️🐍❣️🐍❣️🐍❣️🐍❣️🐍❣️🐍

Σας άρεσε;;; 💅

Αν σας άρεσε μην ξεχάσετε το αστεράκι 🏵️

Και ένα φολλου στο προφίλ μου🥂

Ευχαριστώ για τον χρόνο σας 🍭

🥂🍭🥂🍭🥂🍭🥂🍭🥂🍭🥂🍭🥂🍭🥂