Bırak Beni

1.Bölüm

Siyah bir oda. Duvarlar mobilyalar herşey siyah benim için  o adam beni kaçırdıktan sonra herşey siyah oldu benim için. Neden bendim? Ben ne istedim bu hayattan? Mutlu olmaya hakkım yok muydu benim.

Kapının kilidi açıldı. O gelmiş beni kaçıran adam. Bana baktı yüzünde hiçbir ifade yoktu. Sadece bana baktı. Yavaş adımlarla benim yanıma geldi.

Korktuğum için yatağın köşesine doğru kendimi ittim. Ondan korkuyordum. Bana dokunmadı ama beni kaçırması bana dokunmayacağı anlamına gelmezdi.

"Aşağı in." Ne kadar sinir bozucuydu. Dolabın yanına gitti. Ve dolaptan bir elbise çıkardı. Yatağa koydu.

"Bunu giy. Aşağıda ailem var. Seni sevgilim olarak biliyorlar. Ona göre davran eğer davranmazsan sonu kötü biter anladım mi?" Dedi. Sinirli sinirli bana baktı.

Olumlu şekilde kafami salladim. Giymek zorundaydım. Çünkü bana ne yapacağını düşünmek istemiyordum. Ustumdekileri çıkartım. Sutyenim ve kilodum kaldı. Sonra elbiseyi giydim. Tam olmuştu şaşırmıştım. Sonra aynaya baktım. Gözlerim şişmiş dudaklarım kurumuş. Ve zayıflamış gibi görünüyordum. Makyaj yapsam iyi olurdu. Yoksa o adam bana kızardı bu halin ne derdi? Korkumdan makyaj yaptim.

Sonra aşağı indim. Herkes bana baktı. O adamda bakıyordu ve hala o adamın ismini bilmiyordum. Yanıma geldi belimden tuttu. Ve

"Işte sevgilim size bahsettiğim sevgilim." Ona baktım bana gülümsemişti. Gülümsemesi ilk defa gördüm ve nedense çok güzel gelmişti.

Bir kadın yanıma geldi. Bana baktı ve

"Merhaba kızım ben Ataka'nın annesiyim." Dedi. Adı atakan miydi?

"Merhaba efendim. Bende Işıl" dedim. Ona gülümseyerek.

"Biliyorum kızım ismini atakan demişti. Çok güzel bir kızsin. Seni çok sevdim kızım." Dedi. Şaşırdım kadın çok masumdu. Böyle bir anneden böyle bir oglan çıkması beni şaşırtmıştı.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Herkes gitmişti. Kapı kapandığı an. Ben yukarıya cikacakken bana dedi.

"Aferim bugün iyi iş çıkardın." Dedi. Ne yaptım ki sanki gülümsedim bu kadar dı.

Yukarı çıkacaktım. "Nereye gidiyorsun?" Dedi sinirli bir sekilde.

"Yukarıya odama" hemen kabulenmişti. Benim odam mi sanki neden böyle konuştum ki. Salak olmalıyım.

"Senin odan oylemi. Senin odan olsun. Ama simdi çıkma yukarıya su koltuğa otur." Dedi. Canim oturmak istemiyordu. Ve yukarıya merdivenlerde adım attim.

"Sana otur dedim. Beni ikilettirme. Yoksa sonu kötü olur." Diye soylendi.

"Ne olur ha? Ne yaparsın bana? Bide yetmiyormuş gibi kaçırdın beni. Buraya tıktın. Ne istiyorsun benden?" Diye bağırdım.

O anda  sinirlendi bana baktı ve yanıma yavaş yavaş geldi.

"Ne olacağını söyleyeyim. Altimda inletirim seni sürtük." Dedi. Gururumla oynuyordu. Kimse bana sürtük diyemezdi. Bunca zaman bana kimse dokunmadı. Nasıl sürtük derdi bana?

"Ben sürtük değilim. Anladin mi? Ben gitmek istiyorum burdan. Seni görmek istemiyorum." Dedim.

"Gitmek mi istiyorsun tamam gel gidelim." Dedi. Beni sürüklemeye başladı. Kolumdan tuttu. Dışarıya çıkardı. Aradan birisinin içine koyup kendiside bindi. Ve nereye gidiyorduk. Bilmiyordum.