The Last Prince

First encounter

Napabalikwas ako ng bangon nang makita ko sa orasan na 6:30 na. Dalidali akong bumangon at pumasok sa cr para maligo. Dahil malelate na ko diko pa makita yung rubber shoes ko.

"Ma! Malelate na ko, nakita mo ba yung rubber shoes ko?"

"Tignan mo jan sa ilalim ng kama mo baka andyan." Bilib talaga ko sa mga nanay dahil alam nila kung saan nakalagay yung mga gamit na nililinis nila.

"Nakita ko na ma, salamat." Sabay takbo ko dahil nagbibike lang ako papuntang school.

"Teka lang di kana ba kakain" pahabol pa ni mama habang nakadungaw sa bintana.

"Hindi na ma sa school na lang, bye".

Ako nga pala si Nabi  Salcedo, nagulat kayo no pang korean ang name ko. Si mama kase mahilig manuod ng korean movies. Dahil sa panunuod ni mama nakuha yung name ko. Astig no!

Agad agad akong umalis ng bahay at nagmadaling nagbike. Ako kasi yung taong kung anu-ano pa yung inuunang ginagawa bago gawin ang mga assignments. Hehehe I admit my pagka slow ako, may pagka- isip bata and most especially dependent..

Nakarating na ko sa school, at alam kong late na ko ng 5 minutes. Alam nyo yung feeling na walang katao tao at tanging nakakabinging katahimikan ang maririnig mo so creepy echos lang.

Kumaripas na ko ng takbo papunta sa hallway. Sa sobrang takbo ko di ko namalayan na may nabangga ako. Na feel nyo naman diba na sa sobrang takbo nyo kahit magpreno kapa tatamaan talaga ang kahit sino o bagay pa yan. So ayun napapikit na lang ako and I hear the sound of....

Booooogggssshhhhhh!!!

The next thing na naramdaman ko is yung pwet ko masakit. Bigla kong nasigawan ang kung sino man ang nakabunggo sa kin dahil badtrip talaga tong araw na to kainis!

"Hoy!!! kung sino kaman bigla bigla ka na lang nangbabangga. Lintek na buhay to oh nakakabadtrip ka!!! Isa kang malaking badtrip!!!! Leshe ka". Bwiset na araw to kung kekan na man nagmamadali ka cause of delay pa. Ang sakit nun ah, yung pwet ko ang sakit.

" what the hell did you just do at anong sabi mo leshe?" sabi ng lalaking may malayelong boses

Pagtingin ko, sa harapan ko omo nanlamig ang buong katawan ko at gusto ko ng mawala sa kinatatayuan ko.  Oa na kung oa eh ganun talaga ang dating ng lalaki sa harapan ko.

"A-a-ahh i-ikaw pal-a.. s-sorry po"  shemay nauutal ako whooh... ikaw kaya mautal kapag nakita mo ang deadly look ni Winter kaya  tumakbo na ko papuntang classroom ayoko kayang mafrostbite noh with his icy glare..

"Okay lang po ba kayo Prince Winter" sabi ng isa sa mga body guard ko. Yung iba naman pinapagpagan yung damit ko

I'm just looking at the girl running with fear. Buti nakapagsalita pa sya with my icy glare walang nakakapagsalita kapag tinitigan ko na sila.

I don't say anything just glaring at my body guard at alam na nila ang ibig kong sabihin na I'm not in the mood and then iniwan ko na sila at naglakad na sa hallway.

I'm Zed Winter Erinford of Dorincourt. I must say nothing important about me. Every girls like me I don't know why. Maybe I was so gorgeous that everyone cannot resist my charm even though I'm cold and not interested looking at them. Seriously I'm a cold as the winter and serious person maybe in my position as a prince. Others says when I look at them into their eyes they feel scared and feel the cold sensation when they near me. Lastly I'm intelligent and nice naman.

Hindi talaga ko nalelate sa pagpasok, ngayon lang. Dahil may sinabi si king James (my dad). Kaya ayun may biglang bumangga sakin dahil medyo nagmamadali ako sa paglakad. Naalala ko na naman yung babae na yun she is the first person na nakabangga sa akin.