Yeni Şehir Part II

Yaşamak istemiyorum.

Yeni Şehir Part II Bölüm 5:

Bilind kötü haberi duyunca yere düşüp bayılmıştı.Çakır ve Necati,Bilind'i görünce hemen Hastaneye girdiler."Yardım etsenize ulan."dedi Çakır.Hemen hemşireler Sedye getirdiler ve İlk yardım odasına götürdüler.
4 Saat sonra

Güneş yeni doğuyordu.Bilind kendine gelmiş Meral'in sonuc raporunu bekliyordu.İçerde son yolculuğuna uğrlanmak üzre hazırlıyorlardı Meral'i.Bilind,artık dayanamıyordu.Bukadar acı ve sıkıntıya göğüs geremez olmuştu.Yaşayan ölü gibi bir yüz ifadesi vardı.Umudunu yitirmişti.çakır "İyi misin Bilind?"diye sordu.Çakır ve Necati Bilind için ve Meral için çok kaygılanmıştı."Nasıl iyi olayım Çakır?"dedi Bilind.Ölü gibi bir ses tonuyla.Çakır,teselli dahi edemiyordu Bilind'i.Bilind,sevdiklerini kaybettiği zaman hep aynı tepkiyi vermişti.Fakat karısını kaybedince tepki dahi veremez oldu.Sonunda Doktor çıktı Morg'dan.Doktor zar zor konuşarak "Hazır.Götürebilirsiniz."dedi."Nerede,Biz şahsı arabamız ile götüreceğiz."dedi Necati."Ama bu olmaz Beyfendi."dedi Doktor.Çakır ayağıya kalktı ve "Bana olmazları Anlatma Doktor.Ne diyorsak yapın işte."dedi.Doktor kafasını salladı ve "İçeride buyrun."dedi."Ben arabayı hazırlayayım."dedi Necati ve Hastane'den ayrıldı.Çakır ve Bilind,Meral'in Tabutunu arabaya taşıdılar.Necati arabayı sürüyordu.Çakır Necatin'in yanında oturuyordu.Bilind ise Arkada oturuyordu.Tabut'da arkadaydı."Ne haldesin güzelim?Ne bu halin senin."diye mırıldanıyordu Bilind.Saat sabahın 6'sı olmuştu.Çakır ve Necati Bilind'i mezarlığa getirmişti.Bilind,Tabutu John'un mezarının yanına koydu.Ardından eline Kazmayı aldı ve kazmaya başladı.Çakır ve Necati'de yardım edince hemen kazdılar.Necati Kürek ile daha fazla açıyordu çukur'u.Sabahın 6'sında Mezarlığa bir araba geldi.Kemal abi'nin arabasıydı.Kemal abi arabayı park edip arabadan indi."Günaydın beyler..."demeye kalmadan anlamıştı olayı."Ne oluyor burda?Kim bu?"dedi Kemal meraklıca."Bilind?ne oldu anlatsanıza!"dedi.Bilind oturduğu yerden kalktı.Yavaş adımlar ile Kemal abiye doğru yürüdü."Yaralanmışsın Bilind."dedi Kemal Abi.Bilind şişmiş gözleri ile Kemal abiye baktı ve zar zor konuşmaya başladı."Abi.Senin ne işin var burada?"diye sordu."Ben hergün sabah namazından sonra gelirim buraya.Ziyaret amaçlı.Peki sizin ne işiniz var burada?"dedi Kemal Abi."Sana bakacak yüzüm yok be abi."dedi Bilind ve arkasını döndü."Bilind,Ben ne zaman acıdan dertten kaçtım ulan.Sen ne yaşadıysan ben iki katını yaşadım.Anlat dediysem anlat."dedi Kemal abi.Çok sert konuşmuştu."Ben öldüm abi!"dedi Bilind.Ağlamamak için kendini zor tutuyordu."Kendimden daha çok sevdiğim birisi daha öldü.Benim Karım,Senin kızın öldü abi!"dedi Bilind ve diz çöküp ağlamaya başladı.Kemal abi o sözleri duyunca dona kaldı.Dudakları titremeye başladı.Yavaş yavaş arkasını döndü.Ellerini açtı ve Dua okumaya başladı."Yarabbim!Bunu bana uygun gördüysen bir bildiğin vardır!"dedi Kemal abi.Ardından arabasının önüne oturdu ve bir sigara yaktı.Gözlerinden sel gibi yaşlar süzülüyordu.Ama Kemal abi sert adamdı ağlamıyordu."Devam edin!"dedi zar zor konuşarak.Çakır ve Necati Tabutu açtı."Yaşamak istemiyorum!"diye bağırdı bilind.Ayağıya kalktı ve Meral'i kucağına aldı.Kazdığı çukurun içine girdi ve Meral'i doğru şekilde yerleştirdi.Ardından Mezardan çıktı."Siz.3'ünüz burda böyle yatacağınıza ben yatsaydım.Ben ölseydim,ölseydim'de böyle bir acıyı çekmeseydim."dedi Bilind."Bilind.Bana bak."dedi Kemal abi.Her kelimesinin arasında nefes alıyordu."Benim iki tane evladım yatıyor orda.Annem,Babam yatıyor.Dostum yatıyor.Ben kimleri kaybettim ulan.Ben burda kaya gibi dururken ne senin bu güçsüzlüğün?Seni öldürmeyen şey güçlendirsin."dedş Kemal abi."Öldüm!Öldüm işte.Artık benim güçlenecek gücüm kalmadı.Ben öldüm ama siz beni hala güçlü biri sanıyorsunuz.Beni öldürmeyen şey güçlendire güçlendire en sonunda feci bir şekilde öldürdü.Bak etrafına nerde Bilind.Bilind kaldımı.Ağzına sıçtılar Bilind'in.Öldüm,Bittim,Tükendim yeter!Ben bilind'i bulamıyorum.Yakışıklı,Tatlı dilli bir adam vardı hani nerede.Ben yokum artık.Öldüm anlıyor musun?"dedi Bilind bağırarak.Kemal abi,Bilind'e sarıldı."Oğlum!kendine gel.sen bu değilsin."dedi Kemal."Ben böyle biri olmayı hak etmedim!"dedi Bilind.Ardından arabaya binip eve gitti.Eve giderken sadece şunları diyordu "Ben böyle biri olmayı hak etmedim."Eve geldiğinde Kapıyı hemen açtı ve Yatak odasına çıktı.Ama yatağı görünce yatamadı.Karısını kaybettiği için yatamadı o yatağa.Yavaş yavaş yürüyerek Çalışma masasına gitti ve oturdu.Masanın üzerinde bir Mektup vardı.Bilind hayata küskün bir şekilde mektubu aldı ve açtı.Mektub'ta şöyle yazıyordu ;
"Aşkım!
Bu haberi sana yüz yüze verecek zamanım olmadı.Çünkü eve çok geç saatlerde geliyordun ve söyleyemedim.Bu mektubu okuduğunda çok mutlu olacaksın biliyorum.Yazarken bile ellerim titiriyor.Bilind,Baba oluyorsun.Doğru duydun Hamileyim.Oğlumuz olacak hissediyorum.Seni seviyorum Aşkım.Güzel günlerde beraber olmamız dileğiyle
-Meral"Yazıyordu.Bilind Mektubu okurken ağlamamak için kendini zor tutuyordu."Bende seni çok seviyorum Güzelim."dedi Bilind.Boğazını tutuyordu ağlamamak için.
10 Saat sonra
Bilind odasından çıkıp aşağıya inmişti.Annesine durumu zor olasada anlatmıştı.Annesi böylesine kötü haberi duyunca çok kötü olmuştu.Salondaki koltuğa oturmuş saatlerce oradan kalkmamıştı.Bilind,Annesinin yanına geldi ve yanına oturdu."Annem!"dedi Bilind."Oğlum."dedi."Hakkını Helal et.Seni çok üzdüm."dedi Bilind.Aynı zamanda annesinin elini tutuyordu."Elden ne gelir ki oğlum.Herkes birgün girecek o mezara."dedi müzeyyen.Bilind "Ben artık duramam Ana buralarda.Kemal abimin,Watson'un,İnsanların yüzüne bakamaz oldum."dedi ve ayağıya kalktı."Bu insanların sana ihitiyacı var Bilind."dedi Müzeyyen."Bana kimsenin ihtiyacı yok."dedi Bilind ve evden çıktı."Bilind."diye bir ses geldi.Bu davud'du.Bilind,Davud'a doğru döndü.Fakat birşey diyemedi."Geçmiş olsun."dedi Davud.Bilind kafa salladı."Hakkını helal et."dedi Bilind."Helal olsun,olmasına'da neden bir yeremi gidiyorsun?"diye sordu Davud."Ben gidiyorum.Buralar sana emanet!"dedi Bilind ve arabaya doğru yürümeye başladı."Nereye?Baban bizi bırakıp gitti mi?Demek bukadarsın."dedi Davud arkasından bağırır gibi."Babam yok,Candostum yok,Karım yok.Bir tek sen varsın.Ama ben yokum."dedi Bilind ve arabaya bindi."Yazık."dedi Davud sessizce ve arkasını dönüp kahveye doğru yürüdü.Bilind,doğup büyüdüğü Kasaba'yı terk ediyordu.Her ne kadar istemese'de artık insanların yüzüne bakamaz olmuştu.Bilind siyah arabasıyla Malikane'ye gidiyordu.Giderken her zamanki Şarkıyı açtı ve bir sigara yaktı."Herşey buraya kadarmış be Bilind."dedi kendi kendine.Malikane'ye varmıştı.Araba'dan inip Malikane'ye girdi.Girdiğinde Seyfet geldi yanına "Abi."dedi."Aslanım."dedi Bilind."Artık buralardayım."dedi."Neden abi?"diye sordu Seyfet."Sorma Seyfet sorma."dedi Bilind ve merdiven'e doğru yürüdü.Malikane çok büyüktü.Bilind herhangi bir odaya girdi ve yerleşmeye başladı."Abi bir ihtiyacın var mı?"diye sordu Seyfet."Çok ihtiyaç duyulmadığı müddetce beni rahatsız etmeyin yeter."dedi Bilind ceketini çıkarırken."Tamam abi."dedi Seyfet ve çıktı odadan.Bilind'in kaldığı oda aynı kendi yatak odası gibiydi.Bilind Çalışma masasına oturdu ve zaman geçirmeye başladı.Yarım saat sonra Telefonu çaldı."Alo."dedi Bilind."Eski dostum Bilind."dedi adam.Arayan halil'di."Lan senin ağzını yüzünü sikeceğim ulan it."dedi Bilind sinirli bir tonla."Artık herşeyin sonuna geldik.Haber vereyim dedim.Terk edilmiş Malikane'de bitireceğim her şeyi."dedi Halil.
"Neyi bitireceksin lan?Herşey bitti işte.Tek bir iş kaldı.Ben seni öldüreceğim bitecek."dedi Bilind."Beni öldüremezsin."dedi."Ağzına bile sıçarım."dedi Bilind.Halil birşey demeden kapattı telefonu.
5.Bölüm Sonu