Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
—
"Bu seferki katilimiz birilerini öldürmek için herhangi bir özelliğe gerek duymamış. Sarışını, esmeri, kadını, erkeği, uzunu, kısası demeden onlarca cinayet işlemiş ve bunların birbiriyle bağlantılı olduğunu çok iyi gizlemiş."
Genç kadın, yüzüne esen rüzgarın şiddetlendiği fark ettiğinde, giyindiği hırkayı vücuduna biraz daha sararak kendini korumaya çalıştı ve, "Bunları birbiriyle bağlantılı yapan nedir?" diye sordu.
Adam, kadının sigara dumanından kaçabilmek için oturduğu sandalyede biraz daha geriye yaslandıktan sonra, "Hepsinin bir dikiş izi var." dedi. "Nereden bıçaklar veya vurursa orayı dikmiş. Bunun bir nedeni olup olmadığını bilmiyoruz." Omuz silkti. "Belki de saçma bir eğlencedir."
Kadın, sigarasından bir nefes daha alıp küllüğe bastırdı. Ağzında oluşan uyuşturucu tada aşık olduğu söylenemezdi ama yine de canı sıkıldığında ya da yapacak bir şey bulamadığında bu zehri içiyordu.
"Nedeni olabilir. Eğer bir nedeni varsa katili bulabilmek daha kısa sürer."
Adam meydan okurcasına tek kaşını kaldırdı.
"Yani bu katili bulabileceğine eminsin, öyle mi Dedektif?"
Kadın sinirle -tıslama benzer bir şekilde- gülüp tırnaklarını masaya bastırdı.
"Bulmam veya bulmamam, seni kendi içinde benimle bir yarışa sokmana sebep olacaksa, gizli görev ekibinin benimle olan bağlantısını kessen iyi olur çünkü bildiğim kadarıyla bu işte, o katili bulabilmek için çalışıyoruz."
Kadının ani çıkışı adamı korkutsa bile adam sadece gülümsemiş ve elini ona doğru uzatmıştı.
"Öyleyse yeni maceramız burada başlıyor, Eslem Yalın."
Eslem bir süre sinirinin dinmesini beklemiş ve ardından, taktığı yüzükler sayesinde bu karanlık ortamda dikkat çekebilen ince elini, adamın eline doğru götürüp sıkmıştı.
