🚫 [๑ Falling Alone ๑] / Tododeku

[๑ 3 ๑]

๑ Todoroki'nin Rüyası ๑

Her taraf kapkaranlıktı. Sadece ileride gördüğüm bir ışık, ışığın önünde de tam seçemediğim birkaç kişi vardı. Oraya doğru yürüyordum. Başka da birşey yapamıyordum. Bir güç, sanki beni oraya gitmem için zorluyor gibiydi. Fakat her adımımı atışımda önümdeki ışık ve orada bekleyen kişiler daha da uzaklaşıyordu. Bazen arkamdan biri geçiyor gibime geliyordu. Her bakışımda ise orada biri olmadığını görüyordum. Bu çok saçmaydı. Fazla saçma. Neden burdayım? Neden yürüyorum? Işığın ötesinde ne var? Kimler duruyor orda?... Bu sorular gittikçe beynimde yankılanmaya ve daha çok cevapsız sorular sormaya itiyordu beni. Bağırmak, sesimi duyurmak istesem de ağzımı biri veya birşey kapatıyordu. Konuşmamı istemiyordu, sadece o ışığa doğru yürümemi istiyordu. Orası neresi bilmesem de, oraya doğru yürümek istiyordum.

Belki de Midoriya ordadır...

Işık, sessizlik... Beni kendine çekiyordu. Artık yürüdüğümü hissetmiyordum. Sanki bacaklarım yokmuş gibiydi. Gittikçe kendimi bırakmaya başladım. Havada süzülüyormuş gibiydim. Işık ve işığın ardındaki kişiler yaklaşmaya başlamıştı. Işık bir adım ötemdeydi artık. Işığın ardında bekleyenler yanımdalardı. Yüzleri hâlâ görünmüyordu. Gözlerimi kapattım. Belki de bu en iyisidir. Hiç birşey görmemek, hissetmemek...

๑ Gerçek Hayat ๑
๑ Midoriya'nın Ağzından ๑

Sabah olmuştu bile. Kısa süren bir gerindim, esnedim. Gözlerimi açtığım gibi annemin endişeli yüzü karşıladı beni. Koltukta olduğumu anca anlamıştım. Dün gece burda uyumuştum. Doğru!

"Izuku, oğlum iyi misin? Neden koltukta uyudun tatlım?"

"Odamda bunaldığım için buraya gelmiştim anne. Endişelenme, ben iyiyim."

"Oh, iyi bari. İstersen güzel bir duş al. Ardından kahvaltı et. Az önce Katsumi aradı beni. Bugün Katsuki ile hastanedeki arkadaşının yanına gidecekmişsiniz. O yüzden hızlı ol Izuku. Geç kalmak istemezsin."

"Ha-hai!"

Hızlıca üstümdekileri çıkarttım ve küvetin dolması için, suyu sonuna kadar açtım. Sıcacık suya girdim. Bütün vücudumu suya daldırdım ve çok kısa bir süre sonra hızlıca sudan çıktım ve küvette oturur pozisyona geçtim. İnanamıyordum. Sonunda Todoroki'yi görecektim! Banyodan çıktım ve kahvaltı ettikten sonra Kacchan geldi. Birlikte hastaneye doğru yürümeye başladık. Yürürken hiç konuşmuyorduk. Dün gece olanlar yüzünden mi yoksa? Onu kırmış mıydım?

"Ka-Kacchan küs müyüz?"

Bu naslı bir soru aptal! Bazen aşırı salak oluyordum. Ve bu kötü bir durumdu. Ya bana patlarsa, terslerse beni, bu sefer gerçekten küsersek?... Offf~ Izuku, offf~!

"Hayır Deku. Neden?"

"Dün olanlar yüzünden, yani bana küssün falan zannettim. Konuşmuyorsun ya. O yüzden işte."

"Yok, yok. Küs değiliz aptal Deku! Küs olsaydık seni Todoroki'nin yanına değil, cehenneme gönderirdim."

İkimiz de gülmeye başladık. Hastaneye gidene kadar konuştuk. Hatanenin kapısından girdiğimiz gibi konuşmayı kesmemiz bir oldu. Ciddiyet takınmam lazımdı, çünkü burası özel bir hastaneydi. Asansöre bindik ve Todoroki'nin yattığı odanın katına geldik. Sınıftaki çoğu erkek, odanın kapısının önünde bekliyorlardı. Beni gördüklerinde yüzlerinde güller açtı. Hepsi teker teker bana sarıldı. Kirishima ve Kaminari atladılar birden.

"Nasılsınız Bay Midoriya? Sevgilinizi görüceksiniz! Duygularınızı alalım, lütfen!"

"Se-sevgilim Mi!?"