GÖKYÜZÜ

Bölüm 2

(12sene önce)

Dtaha 5 yaşındaydım. Babamın işleri sebebiyle İzmir'e taşınmak zorunda kalmıştık. Annemin İzmir'de yakın  bir arkadaşı vardı, Esma teyzem. Annem ve Esma teyzem eczacıydı.İzmir'e taşınacağımızı ilk o öğrenmişti çünkü İzmir de beraber bir dükkan açacaklardı. Esma teyzem yan binanın boş olduğunu söylemişti. Annem bunu duyunca tabi çok sevindi. Eşyalarımızı toparlayıp kısa süre içerisinde İzmir' e taşındık.

İzmir'e vardığımızda bizi Esma teyzemler karşıladılar. Arabadan indiğimde bana küçümser bakışlar atan saçları kızıl ve iki yandan bağlanmış benimle aynı yaşta bir kız çocuğu vardı. Annesine dönüp         " Anne neden onlara burayı söyledin?" ve sonra bana" Oyuncaklarımı asla sana vermem ," diyip koşarak evlerine girmişti. O zaman buna biraz üzülsem de pek sorun yapmadım. Çünkü Civan vardı. O benimle evcilik oynamazdı belki ama yalnızda değildim. Doğduğumdan beri Civan yanımda olduğu için evcilikten daha çok futbol gibi oyunlara ilgim vardı , bu yüzden de evcilikle aram pek iyi değildi.

Sonra yine aynı evden bizden sadece 2 yaş büyük bir erkek çocuk çıkmıştı.Onun da bana kötü davranacağını düşünürken  o annesine" Bana bir erkek kardeşin olacak demiştin. Neden birde kız kardeşim olacağını söylemedin?" demişti. Benim ve Civan'ın yanına gelip  daha küçük olmasına rağmen özgüvenle elini bize uzatmış ve " Merhaba! Ben Yiğit, Yiğit Usman ,"demişti.

İzmir'e taşındıktan bir süre sonra Civan ile Yiğit çok iyi anlaşmışlardı. Ben bazen onların arasına katılıyordum. Ama o kız hiç aşağıya inmiyordu. Bir gün evin arka tarafında oynarken bir ağlama sesi duymuştum. Nerden geldiğini bir türlü anlayamamıştım. 10 dakika geçti ama ağlama sesi hala devam  ediyordu.Kafamı kaldırıp ağaca baktığımda onu gördüm. Geldiğimiz gün eve kaçan kızı ...

Yanına gittim. "Neyin var?" diye sordum o ise hiç bir şey söylemiyordu.Bir kaç kez daha sordum ama cevap vermiyordu. Artık kızmaya başlamıştım. Baktım konuşmayacak yanından giderken bana "Kal yani yanımda kalır mısın? Dedi. Bende tekrar yanına oturdum.  Gözleri yeşildi ağladığı için kızarmışlardı ."Ben Bade, o gün sana kötü davrandım özür dilerim. Abim artık benimle ilgilenmiyor hiç arkadaşım yok bu yüzden ağlıyorum . Benim arkadaşım olur musun?" demişti. Şaşırmıştım . "Bende Arya , arkadaşın olurum." demiştim ve gelip bana sarılmıştı.

İşte Bade ile arkadaşlığımız böyle başladı. Aynı okullara gittik, sürekli beraberdik.İkimiz de derslerimize çalışıyorduk. Ve 8.sınıfta liseyi Aker  Kolejinde okumak istediğimiz kararlaştırmıştık.Çok çalışıp burs kazanacaktık. Annem Civan 'ı bizden ayırmak istememişti. O da bizimle Aker Koleji bursluluk sınavına girmişti.Ve üçümüzde kazanmıştık.  Şaşırtıcı olan Civan'ın da bursu kazanmış olmasıydı . Civan asla ders çalışmazdı ama sürekli kitap okurdu. Kazanmasa bile annemler onu orada okuturlardı maddi durumumuz iyiydi. Biz Bade ile kendi emeğimizle kazanmak istemiştik, Civan ise bana inat girmişti sınava ve kazanmıştı.