GÖKYÜZÜ

Bölüm 4

...

5 sene önce

Kendimi çok yorgun hissediyordum. Kaybetme kokusu sarmıştı bedenimi. Etrafı görmeden, nereye gittiğimi bilmeden sadece yürüyordum. Anneme bir telefon gelmişti. Sonra endişeli bir şekilde babama bakışı geldi aklıma ve anne babamın telaşla evden çıkışı. Halam aramış ve babaannemin kötü olduğunu söylemişti. Hastaneye kaldırmışlardı. Hastaydı babaannem . Belki önceden bize , amcamlara zorluk çektirmişti ama anneydi o kızamıyorlardı.  Annemler, Civan'ı da yanlarında götürmüşlerdi. Bende kafamı toparlamak biraz hava almak için çıkmıştım dışarıya. Parka oturdum ve istemsizce döküldü yaşlar gözümden. Sessiz sessiz ağlıyordum. Durumunun nasıl olduğunu düşünüyordum. Tanımadığım bir ses "Neden ağlıyorsun ?"diyene kadar yanıma birisinin oturduğu fark etmemiştim. Kim olduğunu anlamak için kafamı kaldırdığımda bana su uzatıyordu. "İyi hissetmiyorum kendimi ,." Dedim ve uzattığı suyu aldım. " Su için teşekkürler borcum olsun." "Önemli değil." Dedi ve sustu. Onunda içinde bir şey vardı. Kederle gözlerle bakıyordu etrafa. Uzun süre uyumamış gibi göz altları morarmıştı. "Senin neyin var ?" diye sorduğumda cevap vermedi. Konuşacakmış gibi oldu ama konuşamadı sanırım . Boğazına bir yumru oturmuş gibi bir kaç defa öksürdü ama konuşmuyordu. Belki anlatır umuduyla anlatmaya başladım olanları. Tanımıyordum onu ama garip bir şekilde güven veriyordu. " Kaybediyorum sanırım. Bir daha göremeyecekmiş gibi hissediyorum . Babaanem hasta , durumu ciddi . Eğer ona bir şey olursam içimden bir ses hiçbir şey eskisi gibi olmayacak artık diyor," dedim .Ona baktığımda burukça bir gülümseme vardı suratında . Gözleri dolmuştu , konuşmaya başladı " Ben ablamı kaybettim. Duru'mu kaybettim. O kadar güzeldi ki , o kadar temiz kalpliydi ki öldü . Ablam öldü, kıydı canına. Canım nasıl yanıyor. Bildiğim bir şey var giderken bende de bir şeyler götürdü ," dedi ve bir damla yaş aktı gözünden ben ise şaşırmış bir şekilde bakıyordum yüzüne . Sonra sildi gözlerini ve gülümsedi " Herkes gelip geçici , bu hayatta kimse ne olacağını bilemez . Biraz can yakar belki ama bir süre sonra unutmuşsun hatta olanları kendine hatırlatırken bulursun yaşananları , üzülme ," dedi. Ardından daha öncesi yokmuş gibi elini uzatıp " Merhaba! Ben Ediz Akkaya , senin ismin ne ?" diye sordu. Uzattığı elini sıkıp "Bende Arya Göktem," dedim içten bir gülümsemeyle. O an gerçekten bir dost kazanmış gibi hissettim o da öyle düşünüyor olacak ki güvenle bakıyordu gözlerime.  

// Babaannem vefat etti .O zamanlarda Bade kadar Ediz de yanımda oldu . Bazen benim yanımda durdu; aynı zamanda da  Civana dost oldu.  Acı bir gün beraberinde mutluluğu da getirmişti. O mutluluk ise çok güzel ve hep sürecek olan arkadaşlığı..