o n ü ç

664 95 4
                                    

✷        ·   ˚ * .      *   * ⋆   . ·    ⋆     ˚ ˚    ✦   ⋆ ·   *      ⋆ ✧    ·   ✧ ✵   · ✵✷        ·   ˚ * .      *   * ⋆   . ·    ⋆     ˚ ˚    ✦   ⋆ ·   *      ⋆ ✧    ·   ✧ ✵   · ✵

~~~
“G-gerçekten kısa bir hikaye. Annem ve babam beni hiç sevmedi. O-onları isimleriyle çağırmamı emrediyorlardı. Bir yıl önceye kadar beni hiç dövmezlerdi ama sonra beni her gün dövmeye başladılar. Ş-şişman olduğumu s-söyleyip beni a-aç bıraktılar. Her gün dövdükleri i-için hiç arkadaşım olmadı... ”
Şok olmuştum. Titreyen elleri benim ellerimin içinde kaybolmuştu , bu çocuğun neresi kiloluydu?
Sonunda ellerimizin üstüne gözyaşları damlamaya başladı. Beomgyu bunları hak etmemişti , kalpsizler! Kalpsiz canavarlardı onlar kesinlikle ebeveyn değildi kalpsizlerdi.
“Şey... Ben çok üzgünüm...”
Ellerini çekti ve omuz silkti.
“Önemli bir şey değil , onlar  b-beni öldürmeden evime dönsem iyi olur. H-hoşçakal yeonjun.”
Merak ediyordum madem dövülecekti neden geri dönüyordu? Ona yardım etmek istedim ama bu sadece fazla ve gereksiz ses çıkarmak olurdu. O yüzden bu kötü fikirden vazgeçtim ve evine dönmesine izin verdim.

~~~
✷        ·   ˚ * .      *   * ⋆   . ·    ⋆     ˚ ˚    ✦   ⋆ ·   *      ⋆ ✧    ·   ✧ ✵   · ✵✷        ·   ˚ * .      *   * ⋆   . ·    ⋆     ˚ ˚    ✦   ⋆ ·   *      ⋆ ✧    ·   ✧ ✵   · ✵

[Merak ediyorum , başına gelecekleri bildiği halde neden gidiyordu?]

ᴡɪɴᴅᴏᴡ ᴡᴏɴᴅᴇʀꜱHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin