Naguilty naman ako sa sinabi ni Kyle.
Nalungkot siya bigla at tumalikod na sa paghiga sa hospital bed niya.
"Kyle, sorry pero I really need to go,
gabi narin eh. Bukas pupuntahan na lang kita dito after class. Ok lang ba yun?" Sabi ko para naman gumaan ang pakiramdam niya.
"It's alright Jen. Sanay na akong mag isa. Gabi na, just go home safely. Text me when you got home. Just to be sure you're safe." Sabi niya ng hindi lumilingon sa akin.
Feeling ko galit parin siya sa akin kahit na concern siya sa pag uwi ko ng safe.
"Why you're so concern about me?
You didn't even have anything to do with me and besides when we're at school you didn't even want to talk to me? You just always turn your back on me. I don't understand the way you act inside & outside the campus." Bigla kong sabi na hindi man lang pinag iisipan ang mga salitang sinabi ko.
Bakit ba kasi ang daldal ko? Kainis naman lalu tuloy malulungkot yung tao.
"Ahm.. Sorry Kyle. Hindi ko sinasadyang sabihin yun. I wasn't thinking.
I'm really sorry."
Sabi ko uli.
"You know Jen, you're right. You don't need to be sorry. That's true. You have nothing to do with me and i'm not even your friend, right? So why bother wasting my time talking to you.....
Go.... Go home....
Maybe i'm wasting your time.
Now....
I can't promise myself to be there if you need me. I lose the reason to do so." Sabi niya ng nakatingin na ng seryoso sa mga mata ko.
Ouch! Ang sakit naman nun.
Bigla nalang may pumatak na luha sa mga mata ko ng hindi ko namamalayan at umalis na ako ng room niya at tumakbo papalayo.
Bakit parang nasaktan ako sa mga sinabi niya at parang nakita ko sa mata niya na galit siya sa akin na may halong sakit?
Iyak lang ako ng iyak habang tumatakbo.
Bigla pang umulan, kainis!
Hindi ko alam kung bakit ako ganito.
Hindi ko napansin sa kakatakbo ko basang basa na ako ng ulan at nandito na pala ako sa bahay namin. Parang magic lang, nandito na agad ako sa harapan ng bahay namin.
Malapit lang pala yung hospital dito?
Or talagang mabilis lang ako tumakbo?
"Aaacchhuuuu!!"
Naku, mukhang magkakasakit pa ako, wag naman.
Umakyat na ako sa kwarto ko.
Naligo at nagpalit na ako ng damit ko.
"Aaacchhhuuuu!!"
Ano bayan.....
Nilalamig na ako.....
Humiga na ako sa kama ko at nagtalukbong.
Umiiyak na naman ako. Kainis namang mata toh. Hindi ko alam kung ano iniiyak ko.
Iyak lang ako ng iyak hanggang sa makatulog na ako.
****( Kyle's POV)****
Nakauwi na kaya si Jen?
Hindi ako mapalagay.
Ang tanga ko naman kasi bakit ko ba siya sinabihan ng ganun. Malamang nasaktan ko siya. Sorry Jen.
