Dela Cuesta Series 1: Nefarious Love [COMPLETED]

Ikalawa

Kakapasok ko pa lang sa loob ng bahay ay malamig na hangin na ang sumalubong sa akin.

"Where have you been?" I gulped when I saw my husband sitting on the sofa, holding his glass of wine.

Nanginginig ang kamay ko habang hawak ang aking bag, kulang na lang ay mayupi ko na ito dahil sa higpit ng aking pagkakahawak.

I simply shook my head to hide my nervousness then,I licked my lowerlip and walked towards him. I gave him a peck on his lips as my arms surround his neck. Mabilis niya akong sinalubong ng kanyang mga braso. "Nakipagkita lang ako kay Emily," I answered.

He lowered his lips on my cheeks, he traced my jaw using his lips kaya matindi na agad ang sensasyon na naibibigay niya sa akin. Napahawak ako sa kanyang balikat habang bahagyang napaangat ang ulo para mas mapagbigyan ang kanyang nais na gawin.

Lumayo siya ng bahagya sa akin kaya napamulat ako ng mga mata. Then my eyes settled on his collar that has a lipstick stain from his girl of the night. I groaned inwardly as my hands are slowly clenching in annoyance.

Oo nga, nandoon na ako sa katotohanang pareho lang kaming hindi mahal ang isa't isa pero hindi ba dapat bilang asawa ay may kahihiyan siyang tinira para sa akin? Well, I am known as his wife then he is knocking woman's pussy to satisfy his hungry and not sated dick?

Puno ng pag-iingat akong bumitaw sa pagkakahawak sa batok niya saka ngumiti ng maaliwalas sa kanya. He is weighing every reaction I have made. Ang mga mata niya ay hindi ako nilubayan kaya hindi ko na nagawang isalamin ang itsura ko dahil sa mapanuri niyang mga mata.

I walked towards the kitchen, lumilipad ang utak at nag-iisip kung anong maaaring iluto.
"Kumain ka na ba? I'll prepare dinner for us." Gaya ng dati, kapag nahuhuli ko siya o ang mga ebidensya sa katawan niya ay nagiging bulag na lang ako, hindi pinapansin para hindi na rin magkaroon ng kahit na anong argumento.

Well, I am not the trophy martyr wife of Thomas Dela Cuesta for nothing kaya sanay na sanay na ako sa kung anong gagawin o ieekpresyon.
"Maging bulag at manhid, Leonisa!" I even mentally slapped myself para tandaan ang bawat salita.

Hindi pa ako nakakalayo at hinapit na agad ako sa bewang ng malalaking braso niya na naging dahilan ng aking pagtumba sa kanyang hita. Ramdam ko agad ang malaki niyang kargada na bahagya ng nagpaparamdam sa aking pang-upo. His arms are now hugging my small waist, ayaw akong makawala sa higpit.

"Iba yata ang gutom na nararamdaman ko." He started kissing my shoulders up to my neck that gave chills to my veins.

Napapikit na lang ako ng mariin at dinama ang init ng mga labi niya na naglalakbay sa aking leeg pataas sa likod ng aking kanang tenga. Pilit na kinakalimutan ang pulang marka ng lipstick na galing na naman siguro sa babae niya ngayong gabi. Maya-maya pa ay nakaparte na ang binti ko sa magkabila niyang bahagi, I am now sitting on his lap, facing him. My fingers dugged on his shoulders pagkatapos damahin ang init ng likuran niya.

I fought the urge of crying in front of him. Ayokong may makita siya na kahinaan ko, dahil alam ko na iyon ang paulit-ulit niyang gagawing panlaban sa akin. He vowed that day, that he will let me experience the heat of hell, maybe para sa iba, ang kasal ang araw na dapat pinakamasaya pero hindi ganoon ang nangyari sa akin. Simula ng ikasal kami, parang nabubuhay na lang ako para sa kanya. I ought to be the best wife that he could have.

At last, his lips touches mine. Nalalasahan ko pa ang alak at sigarilyo na pinaghalo sa kanyang bibig, agad kong iniyakap ang aking mga braso sa kanyang leeg at sinabayan ang kanyang paghalik. Pilit na winawala sa utak ko ang kawalan niya ng respeto sa akin.

My heart was clenching not because of pain but because of pity. I pitied myself for not be able to do anything that I want. Yung halos lahat ng galaw ko ay dapat niyang idikta dahil kapag may nagawa akong 'di niya nagustuhan ay mawawala ang pinaghirapan ng aking pamilya. Hindi pwedeng mangyari yon dahil lang sa pansarili kong interes kaya nandito ako ngayon, answering all his pleads.