Galil’s POV
Mula sa studio ay dumiretso na ako sa condo ko. Nawalan na kasi ako ng ganang bumalik sa office. I’m not feeling very well eh. Medyo masakit ang puson ko. Matutulog na lang ako o magpapahingana.
Naisipan kong manood ng TV.
Hindi ko namalayang naidlip na pala ako. Gaba na ng magising ako kaya nagluto ako ng makakain ko.
Nagflash back sa akin ang nangayari kanina sa Photoshoot. Maga gago iyon. Akala ba nila ay mga action star sila at naisipan magsuntukan sa shoot? Dahil sa kanila kailangan imove ang shoot. Basag ang mga mukha eh. At sakit talaga ng ulo ang Lucas na iyon. Ayaw ng ituloy ang contract?
“Bwisit talaga!Ang kapal ng mukha! Siya na nga ang nanggulo tapos siya pa may ganang magalit!” Hindi ko mapigilan maibulalas. Kinakausap ko na ang sarili ko na parang baliw.
Matapos magluto, syempre kinain ko iyon. Haha.
Habang naghuhugas ng pinggan ay napansin kong puno na ang basurahan. Dapat ko na itong itapon.
Sinoot ko ang fave jacket ko na may hoodie at kinuha na ang basura para itapon.
Nasa hallway na ako ng nagbukas ang elevator.
“Ahahah. Ano ba. Nakikiliti ako. Hahaha.”Ang lakas ng hagikhik ng isang babae. Ang arte pa noong pagkakasalita niya. Parang nagpapacute.
Kaya lumulubo ang populasyon ng Pilipinas ay dahil sa mga taong ganitpo. Kahit saan lang naglalandian. FYI, hindi ako bitter. Masyadong concern lang ako sa population growth ng Philipinnes. Baka after 5 years tayo na ang pinakapopulated na country.
Hindi ko maiwas tumngin sa mga taong lumabas ng elevator. Wala lang nacurious lang. Ang lakas kasi talaga ng tawa at boses noong bababe.
Pero wrong decision ata ako ngayon kasi mas ikinakulo ng dugo ko ang nakita ko.
Hayop talaga! After gumawa ng gulo kanina at magwalkout ito lang pala ang pinagkakaabalahan niya? Ang makipaglandian? Sarap din ng buhay niya ah! Asensado! Tarantadong Lucas yan! At talagang nakaakbay pa siya doon sa babae!
Nakakasore eyes sila, promise! Kumakati ang mata ko dahil sa kanila.
Dahil busy sila sa paglalandian ay hindi nila napansin ang presence ko kaya dali-dali akong humarap sa wall at nagpasipol-sipol. Iyong tipong natambay sa hallway kasi may nakitang ay pakitaan. Malabo ba? Hahaha. Ganon ang nakikita ko sa movies eh kaya ginaya ko na.
Dumiretso na sila sa unit ng kumag na si Lucas. At ako naman ay tuluyan ng itinapon ang basura ko. Bumalik ako sa unit ko at pumasok sa kwarto ko, handa ng matulog.
Tang na juice naman oh! Akala ko ba sound proof mga pader ng unit dito? Eh bakit abot hanggang ditto ang music mula sa kabila.
Wala talagang mga konsiderasyon ang mga taong iyon. Hindi man lang naisip na nakakaabala na sila ng ibang tao. Ang lakas ng music! At sa dinami-dami matatapatan na area nung music eh saktong sa kwarto ko ba. Dinaig pa ang concert ni Daniel Padilla sa lakas ng speaker.
Paanio naman ako makaktulog kung ganito? Ampatola!
Lalabas na nga lang ako, maiistress lang ako dito.
Nagpunta ako sa cafe sa harap ng building naming. Actually, hindi lang siya basta-bastang café, kasi isa rin siyang bookstore. So, you can buy books there or you can read books that you want as long as you order.
“Isang cappuccino at red velvet cake. “ Order ko.
Naupo ako sa tabi ng glass wall. Ang ganda talaga ng café na ito. Very relaxing, ang sarap pa ng amoy kasi amoy kape. Kumuha na rin ang ng librong babasahin. Ang napili ko ay Paper Towns by John Geen. Sabin g secretary ko kahapon ay maganda raw ito, kilig-kilig. Hopeless romatic kasi ako kaya itatry ko ito.
