| Out Of Type | •Jikook•

•3•

"Siktir!"

Jungkook bütün ormana yankılanacak bir şekilde çığlık atar.

Heyecandan,belki de stres ve korkudan geri geri adımlayan genç,arkasında yolun bittiğini farketmemişti.Küçük yokuştan aşağı yuvarlanarak düşmüştü.Neyse ki bu yer pek de yüksek sayılmazdı.Ayrıca etrafın kuru yapraklarla sarılı olması konusunda da şanslıydı.

Sırtüste yere çakılmışdı.Elini ensesine götürdü.Acımış olmalı.

Kendini toparlayıp kalktı.Yere düşürdüğü telefonunu bulmak sandığı kadar zor olmamıştı.

Etrafına bakındı bir kez daha.Arkasına döndüğünde 2 çift göz karşılamıştı onu.Peki,Jungkook Seul'de kurt olduğunu bilmiyordu.Ancak buraya gelmenin çok tehlikeli olduğunun farkındaydı.

Üzerine doğru koşan kurt altına işeyecek kadar korkutmuştu onu.Tamam açık olalım.Altına işemişti.

Hemen belli belirsiz bir yöne koşmaya başladı genç.Hızlı olmaya çalışıyordu.Ama bu imkansız gibiydi.Ayağını burkmuştu.'Bu kadarmış' diye düşünerek kendini ölüme hazırlamıştı.

Ayağı acısa bile,koşmaya çalışıyordu çaresizce.

Ne yazık ki kurt yakınlaşmıştı ona.Tek bir hamleyle üzerine atladı.Vücudunda pençe izleri bırakmıştı.Jungkook acıyla inlemişti.Ama ölmek istemiyordu.Sonuçta dünyaya bir kez geliyordu.Hayır ölmeyecekti.Daha erken değil miydi?

Dizleri üstüne düştü.Eline bir taş aldı.Kurt'un kafasına sert bir şekilde vurdu.Fakat ani hareketleri vücudundaki yaraları fazla yakıyordu.Kurt belli belirsiz mırıltılar çıkarırken Jungkook kendisini toparlayıp kalkmıştı bile.

-

"Jungkook ben çok özür dilerim.Gerçekten seni orada bırakmak iste-"

"Tamam Jimin senin suçun değil"

"Hayır benim suçum"

Jungkook Jimin'in ağladığını fark ettiğinde hemen kendine çekip sarılmıştı ona.

"Senin suçun değil.Böyle olacağını bilemezdin"

Biraz bile olsa sakinleştiğini düşünmüştü,ama bu düncesi 0.1 saniye sürmüştü.Hıçkırarak ağlıyordu Jimin.Jungkook haklıydı.Nereden bile bilirdi ki?

Oysaki Jimin sadece merak etmişti.

Evet bölümün sonu.Umarım beğenmişsinizdir.Oy vermeyi unutmayın♡