Bazen düşünüyorum. Acaba takdirini kazanmak için ne yapabilirim? Ya da daha önce bunu hiç başardım mı, yani takdirini daha önce hiç kazandım mı?
Aslına bakarsan Kacchan, emin değilim. Belki evet belki hayır. Belki de bu yüzden yaptığım işler hiçbir zaman beni tatmin etmedi. Hep daha iyisini ve daha fazlasını istedim. Tek amacım yaptığım herhangi bir hareketi sevdiğini söylemendi. Beni takdir etmendi yani. Sen söylemedikçe ben daha fazlasını istedim. Yaptım. Yapıyorum da.
Son zamanlarda içimi ele geçirmiş bir sıkıntı var. Sanki ruhum bedenime daha fazla ait hissetmiyor ve çıkıp gitmek için beni zorluyormuş gibi. Bu hissi bastırmak için çözümler ararken en etkilisinin uyku olduğunu keşfettim. Rüyalarımda sen ve ben mutluyduk ve ben bunu kendime teselli olarak düşünüyordum. İnsanlar hakkımda endişeli Kacchan. Eskisi gibi gülmediğimi, ayrıca çok dalgın olduğumu söylüyorlar. Keşke bunları farkeden sen olsaydın. Eminim sebebini asla düşünmeyeceğin gibi kendini de suçlu bulmazdın, ya da içinde bununla ilgili herhangi bir şüphe bulundurmazdın. Kabullenmekte zorlanıyorum ancak bunlar gerçekler.
Geçen gün, aptal aptal yine senin hayallerine dalmışken beni aniden tutup sınıftan götürmen kalbimi ağzımda çarptırdı Kacchan. Korktum biliyor musun, aklımı okudun diye korktum. Ne kadar çocukça. Ben bundan korkup ne yapacağını düşünerek seni izlerken kendimi duvarla senin aranda buldum. Sinirli görünüyordun. Acaba yine ne halt yedim diye düşünürken senin bu kadar yakın olmanın verdiği his, vücudumu ele geçiren korku ve heyecan bana hiç tanıdık gelmeyen duygular yaşatıyordu. Sen yaşatıyordun.Bileğimi kavradığında yaşadığım yoğun duygular biraz daha artmaya başlamıştı. Ortamın sessizliğinin verdiği gerginlik artarken duyulan tek şey nefes seslerimizdi. Umarım resmen tüm vücudumda atan kalbimi bileklerimden hissetmemişsindir Kacchan, bu gerçekten utanç verici. Aklımdan bunlar geçerken aniden elini benden çekmen ve hızlıca uzaklaşıp gitmen beni sonsuz bir boşluğa düşürürken arkandan öylece bakakalmıştım.
