Bir insan gülerken hiç babası "sen şimdi ne gülüyon " der mi sinirle. Benim ki diyor işte. Ona baba bile demek istemiyorum, çünkü baba değil o, sadece o sıfatta. Baba dediğin böyle olmaz. Dışarıya sorsan benim babam tam bir melek bir kanatları eksik. Ama bana sorsan ona şeytan ya da kötü gibi kelimeler bile kullanmam o benim için hiç koca bir HİÇ. Eve ekmek getirmeyen, sürekli içki içen, evin rızkını kaçıran, bağırıp çağıran, duygusal yönden beni çökerten kişi baba olamaz, babalık bu değil.
İnsanın en rahat olduğu yer evidir derler yani ben rahat değilim evimde de rahat değilim bu dünyada da rahat değilim. Bir huzur bulduğum Rabb'im var diyorum, namazıma duruyorum orda bile rahat yok,namaz kılıyorum annem bağırıyor Pınaaaaaarrr. Her dakika nasıl söyleyecek bir şey buluyor ben anlamıyorum.
Bahçede oturuyorlar bana diyorlar gel iki dk yanımızda otur, yav oturtmuyorsunuz ki. İki dk otursam ya annem kalk şunu yap diyor ya da beni eleştiriyorsunuz sürekli. Sanki onlar dört dörtlük insanmış gibi sürekli beni eleştiriyorlar. Düşünsenize her gün birileri size sen böylesin sen şöylesin deseler ne hissedersiniz. Emin olun vursalar her gün dövseler bu kadar canım yanmaz.
Duygularım acıyor ve bu acı nasıl geçer ben bilmiyorum, ilacı var mı onu da bilmiyorum. Her gün başımı yastığa koyduğumda ağlamak istemiyorum, bugünüm ne kadar güzel geçti ya deyip gülümsemek istiyorum, burdan gelecekteki eşime sesleniyorum, lütfen sen benim hep iyikim ol çünkü "keşke" lerimde yer kalmadı artık.
Duygularım çok yoğun, tarifi yok kelimelere dökemiyorum, biri gelsin ve ben seni çok iyi anlıyorum desin ve sadece kocaman sarılsın istiyorum, çünkü istiyorum ki sarılınca her şey geçsin.
Siz nasıl birisiniz düşüncelerinizi lütfen yazın merak ediyorum
