|SILENZIO DELLA MORTE | °Liskook°

Sezione /8/

Her son yeni bir başlangıçtır diye boşuna dememişler. Bu sonda yeni bir benin başlangıcı oldu. Artık onu unutmaya ve kendi hayatıma bakmaya çalışacağım. Jennie Unniem bana başka biriyle çıkmamı çok güzel olduğumu bana herkesin hayran olduğunu söyledi. Ama ben kendimi şuanlık böyle bir durum için hazır hissetmiyordum. Fakat onlara düşüneceğim söyleyerek geçiştirmiştim.

Bugünde yeni bir başlangıç için okula gidecektim. Yaklaşık 1 Ayın ardından ilk kez. Endişeliydim biraz. Çünkü hala benimle alay edeceklerinden ve bana o günü hatırlatacaklarından korkuyordum. Bu nedenle okul değiştirmeyi bile düşünmüştüm ama güçlü durmak zorundaydım. Güçlü durup yıkılmadığımı herkese gösterecektim.
Ne garip daha 1 Aya kadar kimsenin tanımadığı Lisa şimdi rezil kek olarak tanındı. Ama bu önyargıyı kıracaktım ve pes etmeyecektim.

"Hadi Lisa hızlı ol biraz! "

Benden yaklaşık 7 adım önde yürüyen Jisoo Unnienin mızmızlanmalarına karşı ofladım ve adımlarımı hızlandırdım.

Gelmiştik okula. Her zamanki gibiydi. Sanki o olay yaşanmamış ben hayal görmüşüm gibi. İnsanlar neden bu kadar rahatlar. Kırdıkları kalpleri toplamayacak kadar da dağınık. O kadar rahat ve dağınıklar ki çevresindekileri hiç düşünmeden kendi bildiklerini yapıyorlar ve onları üzüyorlar. En sonunda kuru bir özür lafı dahi çıkmıyor ağızlarından. Acaba neden? Eğer hayata bir soru hakkım olsa ilk bunu sorardım.

Zihnimdeki düşünceleri bir kenara atıp yavaşça okulun kapısından ilk adımımı attım. Kimseye görünmek istemiyordum. Görünmez olmak istiyordum. Belki o zaman bende diğer insanlar gibi rahat ve dağınık olmayı öğrenebilirdim. Bir farkım olmazdı kimseden.

"Ooo bizim kek gelmiş!!!"

Benim geldiğimi gören birkaç kişi alay etmeye başlamıştı bile. Üzerime attıkları un ve yumurta nedeniyle kek diyorlardı.

Her zaman arkadaşlarım dışında başkalarıyla kaynaşıp samimi olmak istemişimdir. Onların bana lakap takmasını ve benimle vakit geçirmelerini. Gerçek olmuştu bu dileğim "kek" ti lakabım. Güzel bir lakap olabilirdi. Fakat bunu söyleme nedenleri kötü olduğu için bende yarası hep açık olacak bir lakaptı bu. 

Birkaç kişi etrafıma toplanmış kendi aralarında fısıldaşıyorlar, ardından kahkaha atıyorlardı. İşte yeni bir sayfa açarak kendime buraya gelme gücü bulmuştum. Ama bu yeni sayfamda hakaret, alay yoktu. Olmamalıydı. O yüzden herkesin aklındaki Lisa imajını silip baştan yaratmam lazımdı. Kolay olmayacaktı. İmkansızda değildi. Çabalayacaktım.

Etrafımda olan insanlara tek tek göz gezdirdim ve gülümsedim. Benim gülümsememi görenler bana garipçe bakmaya başladı. Aldırmadım ve aralarından hızla geçerek sınıfıma çıktım. Okula giriş aşamasını halletmiştim. Şimdi geri dönüş aşmamın tam vaktiydi. Çantamı bana garipçe bakan insanların delici bakışları eşliğinde sırama koydum ve kantine indim.
Daha zil çalmamıştı ilk ders olduğu içinde pek fazla sıra yoktu. İnsanların arasından geçerek ilk sıraya geçtim ve kantinciden çikolatalı süt istedim. Kantinci gülümseyerek bana sütü verdiğinde aklımda şeytani fikirler vardı. Hemen parayı ödeyerek  okulun 3.katına çıktım. Bizim sınıf 2.kattaydı ama 11.sınıflar 3.kattaydı. Adımlarımı hızlandırarak 3.kata çıktım. Unnielerimin yapacaklarımdan haberleri yoktu bu yüzden şuan kesin heryerde beni arıyorlardı.
Nihayet 3.kata çıktığımda koridordaki herkesin bakışları beni buldu. Hiç bir tepki vermeden aralarından geçip 11/A  sınıfının kapısına geldim ve içeri girdim. Oradaydı. Cam kenarında oturuyordu. Kulağında da kulaklık vardı. Ama artık benim umrumda bile değildi. Hızla yanına gittim ve sütün paketini açarak başından aşağı döktüm.