The Immune, Mavis Parker

7th• IMMUNE

SOMEBODY PoV:

After a long long long of walking and finding the Hospital, now Im here.

I don't need to explain kung bakit ako nandito dahil obviously, Im here for the baby.

I put first some stuff in my ears dahil naririnig ko na ngayun dito pa lang sa kinaroroonan ko ang iyak ng isang bata. While I'm finding the Hospital, may nadaraan din akong store.
Buti nmn.
Kumuha ako ng ilang pagkain, inumin at pangtakip sa tenga ko.

Pagkapasok ko ng Hospital ay bumungad sa sakin ang gulo-gulo at puro dugong nakakalat. Ang ilang undead ay lumilinga-linga pa, hinahanap ang ingay.

Dumeretso ako sa pinto kung saan nanggagaling yung iyak. Tsk.
I enter the room and locked it. Pagharap ko nakita ko agad ang isang sanggol na nakadapa at umiiyak pa rin.

He looks two months old. Hmm...

Inilapag ko na muna ang payong at itinaas ng kaunti ang hood na suot ko to see him more properly.

Tsaka lng sya tumigil sa kakaiyak ng binuhat ko sya. I observe every inch of him habang sya ay nakatingin lng din sakin, kinikilala atah ako. Honestly, Im not into kids mostly to babies dahil sa... NEVERMIND.

I tried to smile at him kahit alam kong hindi nmn nya makikita iyon dahil naka-mask ako pero kahit subukan ko hindi ko talaga kayang ngumiti.

'Clap.'

'Giggle'

"Aww."

For sure para akong tanga. Nak-kyutan ako sa kanya pero there's still no emotion saying that.

Aside frome some changes in my physical appearance and capability, naapektuhan rin siguro nun ang emotion ko. Nang magising talaga ako ng araw na yun, gaya ng sinabi ko, ang daming nagbago sakin. I faced the mirror in front of me that time in the cr, my face were just poker faced until now but looking at my eyes you'll know what I'm feeling.

Nabalik ako sa ulirat ng maramadaman kong hawak ng maliliit nyang kamay ang hood ko.

"Hey. Stop it."

Pilit kong nilalayo sa kanya ang ulohan ko dahil inaabot nya. Kulet.

Tumingin nmn sya sakin gamit ang bilugan nyang mga mata at parang kumikinang pa ito dahil papaiyak na sya. Naku nmn...

"Shoo... Sho--"

Ok. Para akong nagbubugay ng aso.

Binalot ko na lamang sya sa balalabl ko. Ung katawan nya lng nakabalot habang ang mukha nya nakalabas ng kaunti. Kaylangan kong gawin toh sakanya para di sya makita ng mga undead dahil aatake lng nmn sila pagnakita, narinig o na kaamoy ng dugo.

Sunod kong inayos ang suot kung di kalakihang bag sa aking likod at ang suot kong hood bago ko kinuha ang payong sa lapag.

"We're go--"

Hindi ko na tinuloy ang sasabihin ko ng makita kong pumupungay na ang mga mata nya. Inaantok na atah. Iyak pa more kasi.

•°•°•°•°•                       •°•°•°•°•

3RD PoV:

The following days pagkatapos ng kadramahan ni Gwen naging abala muli ang mga ilang estudyanteng nakaligtas sa pamumuno na rin ni Caleb.

Caleb don't like being their so-called leader but his friends insisting he should. Sa lahat ng member ng Class High ay sya ang pinaka-kinatatakutan. Caleb is a serious type of guy pero dahil di sya palabiro,palasalita, at isip-bata na katulad nila Andrew at ng kanyang kapatid na si Jerome, napagkakamalan syang Cold, snober at masungit.

Ang pagiging leader nya ay hanggang ngayun na lng dahil ititigil nya na ito.

"Everyone."

Lahat ng may kanya-kanyang ginagawa kanina ay nabaling kay Caleb ang atensyon.

Nang makita nyang tumingin at inaantay ng lahat ang sasabihin nya ay nagpatuloy na sya.

"We, The Class High are leaving."

Lahat ay nagulat sa anunsyo ni Caleb, maging ang mga kaybigan nito.

"What?! Iiwan nyo kami?!"

"Oo nga!! Bakit?!"

Samu't sari ng kumento ang naririnig. Nagalala nmn ang myembro ng Class High dahil baka naririnig na sila ng mga Zombie sa labas dahil lumalakas na ang ingay.

"Quite."

Agad nmn silang tumigil pero meron paring iilan na nagbubulungan. Ang mga kaybigan ni Caleb ay nakatingin sa kanya na parang nanghihingi ng sagot kung bakit sila aalis.

Magdamag itong pinagisipan ni Caleb at sinabi sa kapatid. Simula ng maginarte-este magdrama si gwen dala ng pagbubuntis ay tska na ito pumasok sa isipan nya .

Hindi lng namn kasi si gwen ang may kaylangan makita. Si Patty may kapatid rin habang silang magkapatid meron ding naghihintay o gustong makita at nagaalala talaga sila lalo na't sobrang delekado sa importanteng taong iyon ang sitwasyon. Tungkol sa mga magulan nila wala na silang dapat ipagalala dahil alam ni sarili na ligtas ang mga ito. Di nila alam kung buhay pa ang mga gusto nilang makita pero wala pa nmn kasigaraduhan kung patay na ito diba? Kaya sila na ang kikilos at hahanap.

~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~

PLAGIARISM IS A CRIME.

THANK YOU AND WELCOME.