Zawgyi
My Doctor is My Husband
One Short
ဝမ္ရိေပၚ.... ေတာင္ေပၚေက်းလက္ေဒသ၏ အထက္တန္းေက်ာင္းသားေလး....႐ုပ္ရည္ကလား ရြာ၏ ကြမ္းေတာင္ပန္းကိုင္ မိန္းမလွေလးတို႔ေတာင္ အရွံုးေပးရေလာက္ေအာင္ ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းသူႀကီး...ျဖဴဝင္းတဲ့ အသားအေရကလည္း မထိရက္စရာ,... ရြာဆယ္အိမ္ေခါင္း၏ တစ္ဦးတည္းေသာ သားေတာ္ေမာင္.... စာဆို ေယာင္လို႔ေတာင္ မၾကည့္ဘူး.... သူသိတာ တစ္ေန႔တစ္ေန႔ ရြာထဲက ပစၥည္း မွန္သမ်ွ လိုက္ဖ်က္ဆီးေနတဲ့ ႂကြက္စုတ္ကေလး.... ဆယ္အိမ္ေခါင္းရဲ့ သူႀကီးေျမးမို႔ ဘယ္သူမွ အတြန္႔မတက္ရဲေပမဲ့ ကြယ္ရာက် အတင္းတုပ္ၾကေလသည္
လူ႔သဘာဝအရ အတင္းေျပာဖို႔ကေတာ့ လူေတြ ပါးစပ္ဖ်ားက နာတယ္ကို မရိွ.....
"အကိုဝမ္ ဘယ္လဲဗ်..."
"ဘယ္ကမလဲ စာဥတို႔နဲ႔ ကစားမလို႔ေလ..."
"မၾကာခင္ စာေမးပြဲ ေရာက္ေတာ့မယ္ေလဗ်ာ အကို စာက်က္ဘူးလား..."
"ေတာ္စမ္းပါကြာ... ငါက စာနဲ႔ ဓာတ္မတည့္တဲ့ အလာဂ်စ္ ရိွတယ္...."
အကိုဝမ္ စကားေၾကာင့္ ထိုေကာင္ေလးမွာ အံ႔ၾသ ျပဴးၿပဲေနေလသည္... ဝမ္ရိေပၚတို႔ကေတာ့ ဂ႐ုမစိုက္... ဂ်င္းေဘာင္းဘီတိုႏွင့္ ဂိုက္အျပည့္ႏွင့္ ရြာထဲ ဝင္ေလသည္... စာဥဆိုတာ တျခားသူ မဟုတ္
ယန္လီမမေပ....
"ေဝ့ မမ စာဥ.."
"တိတ္စမ္း... ႂကြက္စုတ္,., ငါကို အဲ့လို မေခၚနဲ႔ဆို..."
"ဟီး က်ဲကလည္း,.. ႏႈတ္က်ိဳးေနလို႔ပါ
က်ေတာ္တို႔ သြား ကစားရေအာင္ေလ"
"ငါမလိုက္ေတာ့ဘူး.., နင္သိပါတယ္
ငါဆယ္တန္းက်တာ ေလးႏွစ္ရိွၿပီ
ဒီႏွစ္ မေအာင္ရင္ အဘက ငါ့ကို ေျခက်ိဳးေအာင္ ႐ိုက္မွာတဲ့...."
"က်ဲကလည္းဗ်ာ.... ဘႀကီးကို ေၾကာက္မေနနဲ႔ က်ေတာ္ တစ္ေယာက္လုံး ရိွေနတာကို..."
"အမေလးဟယ္ လူစကားေျပာေနာ္
နင္က ေျပာလိုက္ရင္ ငါ့ကို ကာကြယ္ေပးမလိုနဲ႔.... ေနာက္ေတာ့ ဒုကၡ ေရာက္ရင္ ေရွ႕တန္းထြက္ရမဲ့ စစ္သားႀကီးက မိန္းမေနာက္ ဝင္ပုန္းေနတာ ဘယ္သူလဲ
သြား... ဒီတစ္ခါ လာမဖားနဲ႔
မကစားဘူး...."
