Far Away

1. BÖLÜM

Bulut yoktu, rüzgar yoktu.. tek hissettiğim onun kollarında aradığım huzuru bulmuş olmamdı. göğsünde yatmış onu sevdiğimi söylüyordum.. Ve o da beni sevdiğini Daha sonra elimi koyduğum yerden elime kan bulaştı. kafamı kaldırıp yüzüne baktığımda. yüzünün solmuş ve cansız olduğunu gördüm. Bir çığlıkla gözümü açtım ve hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladım. Çok korkmuştum. Gerçek gibiydi. Çok kötüydü..Odaya annem girdi. Koşarak geldiği nefes nefese kalmasından belliydi. odaları aşağı kattaydı ben üst kattaydım. Ağlıyordum öksürmeye başladım.. Elimi ağzıma götürmeden kan sıçradı yorganıma.. Annem görünce gözleri açıldı. Hazırlan dedi ve odadan çıktı. Yavaşça kalkıp hazırlandım. Annem aşağıdan bana bağırdığında adımlarımı merdivenlere yönlendirdim. Merdivenlere geldiğimde. duraksadım odama gidip sessizce ölebilirdim ama umudum vardı. Kavuşacaktık.. Küçük yaştan beridir tek bir kişiye aşıktım. Hep büyüyünce evleneceğimiz hayalini kurar sevinirdik kendi kendimize.. Hep sevinirdik biz aslında.. Ta ki bazı şeyleri öğrenene kadar.. Babam onun dedesini öldürmüştü. Ve iki aile de bizim evlenmemize karşıydı.. Bizim suçumuz neydi ki? Biz seçmemiştik onları.. Her neyse.. Hastaneye vardığımızda arabadan yavaşça indim. Annem gelip elimi tuttu. Geri çektim elimi. En azından bir kız annesi olarak yanımda olup bizi destekleyebilirdi. Ama o da istemediğini katı bir şekilde dile getirmişti.. Hastaneye girdik sıramı aldık ve beklemeye başladık. Annem ağlıyordu kafasını çevirse de farkındaydım. Sağlık meslek lisesinde okumuştum. Ve hastalığımı net olarak tahmin edebiliyordum. 20 günden uzun süredir öksürüyordum. Geceleri aşırı terleme, iştahsızlık ve hızlı kilo kaybı. Son olarak kanlı balgam. Tüberkülozdu çok yüksek bir ihtimalle.. Doktor bizi içeri çağırdığında annem kanlı balgam geldiğini söyledi. Bazı film ve testlerden sonra Doktor bize açıklama yaptı. 3. evreydi.. son evre.. Tüberküloz.. Annem birden ağlamaya başladı. Hastaneden çıkıp eve geldik. Akşama kadar odamdan çıkmadım. Suçlulardı. Hastalığın en büyük suçlusu onlardı. Gece oldu ben hala yatağımdaydım. Herkes yatınca maskemi alıp evden çıktım sessizce.. Ona gidiyordum. Sevdiğim adama.. Bakışlarında kaybolduğum sevdiceğime.. Evinin önüne geldim ve kapısını çaldım. Kapıyı açtı. Günlerdir uyumadığı gözlerinin şişliğinden belli oluyordu.. İfadesiz açtı sonra gözleri açıldı. 'Neler oldu güzelim? Bu halin ne? Neden maske var yüzünde?..' 'Tüberküloz' derken gülümsüyordum.. Onu görmenin sevinciydi bu. 'Dünya gözüyle son kez görmek istedim' dedim mutluydum çok mutluydum.. Ağlıyordu. ama ben gülümsüyordum. Onu gördüm ya başka hiçbir şey istemiyordum.. Seni bırakmam dedi ve kolumdan tutup içeri çekti. Sarıldı, sarıldık..'Gece burdasın seni bırakmam' dedi.. Ağlaması durmamıştı. Koltuğu açtı. Uzandı ve yanına vurdu. Maskemi çıkarmadan yanına uzandım. Göğsüne koydum başımı .. İşte huzurdu..Kollarında cennet bahçesi taşıdığını söyledi. Kulaklarıma sesi müzik gibi geliyordu.. Kafamı kaldırdım gözlerine uzun uzun baktım. Doyamıyordum.. Doymak da istemiyordum.. Seviyordu.. seviyordumm... gözünden bir damla daha süzüldü.. elimi yanağına koydum. baş parmağımla yüzünü okşadım.. Göğsüne tekrar yatıp beraber hayal kurmaya başladık. Olmayacak hayaller.. Güzelim diyerek uyandıracaktı beni. Kalkıp onu da yanıma çekecektim.. Sonra kalkıp üzerimde onun tişörtüyle kahvaltı hazırlayacaktım. Kızartmalık patatesleri doğrarken arkadan gelip sarılacakmış. Tam devam edecekken kapı sert sert çalınmaya başladı. Çık dışarı şerefsiz. kızımı bana ver.. Onun kılına dokunma.. bağıran babamdı. korkudan ne yapacağımı şaşırdım. Kanepenin içine girdim ve Kapıyı açmaya gitti...

lütfen vote basmayı unutmayın sizi seviyorum...