Rüya'nın anlatımıyla
Uzay'ın anlattıkları üzerine utnamış hatta yerin dibine girmiş bir şekilde aarabada arka koltuğa oturmuş dışarıyı izliyordum.
-"Ne o çok sessizsiz."
Hiç bir şey diyemiyordum. Uzay arabayı durdurdu. Neden durduğumuzu merak etsemde utancımdan hiç bir şey soramıyordum. Arka kapıyı açıp yanıma geldi. Eliyle yüzümü kendine çevirip ona bakmamı sağladı. Ama utancımdan yüzüne bakmamaya gayret ettim. Gözlerini gözlerime dikmişti.
-"Rüya."
-"Efendim."
-"Sen benim soy adımı merak ediyo musun?"
-"Yoo."
-"Emin misin?"
Gözlerimin içinin parlamaması için dua ediyordum.
-"Evet."
Sesim titrek çıkmıştı.
-"Ama ben bilmeni istiyorum."
Sessizlik.
"Uzay Selim Demir." İki ismimi vardı.
-"Peki senin soy adın ne?"
-"Rüya Atak."
-"Güzelmiş, peki son soru da..."
Arkadan gelen silah sesiyle Uzay'ın kucağıma düşmesi bir oldu. Ayağım kırıktı. Kolum çatlaktı. Bu durumda hiç bişey yapamazdım. O silah sesi benim içimde bir şeyleri uyandırmıştı.Hoşlandığım çocuğun kucağıma yığılması. O kadar acı verici bir şey ki. Ağlayamıyorum, bağıramıyorum. Hareket edemiyorum. Çünkü bedenim şok içinde. Keşke diyorum içimden. Keşke o balkondan atlamasaydım. Keşke içmeseydim de bunlar olmasaydı diyorum. Annemin içki içmeme beden kızdığı geldi aklıma. O an anneme teşekkür etmek isterdim. Ama tek yaptığım şey kucağımda kanlar içinde yatan Uzay'a bakmay oldu. Biraz olsun şoku arlatıp hemen telefonumu çıkarıp ambulans çağırdım.
...
