Part 3
Xiao Zhan ကလေးကိုကြိုးစားပြီး ထမင်းကျွေးကြည့်ပေမဲ့ ကလေးကမစားချင်ပဲ ပန်းကန်တွေအကုန်လွှတ်ပစ်သည်
"နည်းနည်းလောက်စားပါးလား ဦးကိုယ်တိုင်ခေါ်က်ဆွဲကြော်ထားတာ "
"မစားဘူး အနံမခံနိုင်ဘူး "
"လူတွေစားတဲ့အစားအစာ စားချင်တယ်ဆို "
"ကျွန်တော့်ကဘာကောင်လဲ "
" အဲ့ဒါမမေးနဲ့ "
" အပြင်ထွက်ဆော့ချင်တယ် "
" အန္တရာယ်များတယ် မသွားနဲ့ "
Yibo စိတ်ပျက်စွာ ထမင်းစားခန်းထဲက ထွက်လာသည် သူ့အခန်းထဲလည်းရောက်တော့ ပြတင်းပေါက်ကိုအရဲစွန့်ကာဖွင့်လိုက်သည် အပြင်မှာမြင်နေရတဲ့ ရှုခင်းကို သူ့သဘောကျစွာ ပြုံးလိုက်သည်
" ဟွား "
သူပြတင်းပေါက်ကနေ သစ်ပင်ကိုခုန်ကူးလိုက်သည်
" ဟွား...ဝါး "
သူတစ်ပင်နဲ့ တစ်ပင်နဲ့ ခုန်ကူးရတာပျော်ပြီး သစ်ပင် အပေါ်ကနေ ရှုခင်းတွေကို လှမ်းကြည့်လိုက်သည်
" ဟေ့ "
ရေတံခွန်နားရောက်တော့သူ့ကိုမြင်ပြီးခေါ်တဲ့ လူငယ်လေးကြောင့် သူခုန်ဆင်းလိုက်သည်
" ငါ့ကိုသိလို့လား "
"သိတာပေါ့ မင်းကလူမဟုတ်ဘူး "
"သူ့ကိုမနှောက်ယှက်နဲ့ "
စကားအသံနဲ့အတူ ထွက်လာတဲ့မိန်းကလေးကို သူ့ကြည့်နေမိသည်
"မင်းကအရမ်းလှတာပဲ "
"ငါနာမည်က ရှာမော့ "
" ငါနာမည်က Yibo "
" ဒီဝံပုလွေကောင်နဲ့ ဘာမှပြောမနေနဲ့ ငါ့တို့သစ်ပင်ခုန်ကူးတိုင်း ဆော့ရအောင် ဘယ်သူလျှင်မြန်လည်းပြန်ရအောင် "
" ဝံပုလွေဟုတ်လား "
ဝံပုလွေဆိုတာနဲ့ Yibo လန့်သွားသည်
" နင်ကကြောက်နေတာလား မကြောက်နဲ့နင်ကသူ့ထက်စွမ်းအားပိုကြီးတယ် "
"ငါနာမည်က အားချင် မြောက်ဘက်မှာနေတယ်
လိုက်လည်ပါ့လား "
