The touch of my doctor

een

Het is maandagochtend en vandaag heb ik weer een lange dag te gaan. Ik loop naar Sanne, sinds kort een van mijn beste vriendinnen.
'Hey San, hoe was je weekend?'
'Hey, oww wel goed hoor ik was echt kapot na dat feestje van vrijdag dus heb eigenlijk niet echt iets spannends beleefd.'
'Tja je was ook behoorlijk van de wereld vrijdag.' Lach ik.
Vrijdag was er een feest geweest bij een van de jongens, het was heel gezellig en we waren pas laat met een taxi naar huis gegaan.
we liepen met zijn vieren door de muffe hal naar onze kluisjes waar jassen de jassen in deden en terugliepen naar de aula daar bleven staan bij een tafeltje.
Na een poosje onze scherm tijd te hebben verhoogt verbreekt Jasmien de stilte.

'Owja jongens we hebben zo natuurkunde en kan ik alsjeblieft naast iemand zitten die goed heeft geleerd. Ik was zo kapot van vrijdag dat ik het hele weekend niet de motivatie op kon brengen om ook maar iets van dat suffe boek door te lezen.'
'Tuurlijk kijk maar van mij over' zeg ik.
Vorige week had ik de toets al redelijk geleerd en ik was er zeker van dat
De Wilde niets zou merken als Jasmien zou spieken.

Na de toets liep ik met Jasmien door de gang bij mij was de toets prima gegaan en ik was blij dat De Wilde niks had opgemerkt tijdens de toets.
Helemaal in mijn gedachten verzonken liepen we de trap af ik merkte niet dat we de laatste tree hadden bereikt en ik verzwikte klunzig mijn enkel en met een harde klap kwam ik op de grond terecht. Ik schrok van de plotselinge val en probeerde op te staan maar meteen schoot er een stekende pijn door mijn rug. Ik schreeuwde van de plotselinge pijn en viel terug op mijn knieën. Jasmien keek me geschrokken aan ze riep Sanne om te helpen. Ik merkte niet dat er al gauw een grote groep kinderen om me heen was ontstaan door de verschrikkelijke pijn in mijn rug. Ik zag hoe Sanne wegrende om een leraar te halen voor hulp. Er kwamen drie leraren aangesneld, ik zag dat een van hen zijn telefoon pakte en iemand belde, ik hoorde alle kinderen om me heen praten en Jasmien voorovergebogen op haar knieën gerustellende woorden zeggen. Mijn ogen vielen langzaam dicht.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~Oke ik ben nu verder aan het schrijven in het boek en ik vindt dit hoofdstuk echt verschrikkelijk slecht en kort. Probeer hier even doorheen te lezen... Het wordt beter ik beloof het. Laat me weten wat jullie denken want ik snap volledig dat het lijkt alsof dit hoofdstuk is geschreven door een 4 jarige.. xxx

Love y'all