SİYAHA KARIŞMIŞ BEYAZ

birinci bölüm

Tüm yelkenlerim yırtılmış ama ben hala rüzgardan medet umuyorum...

"Mavi sana çok yakışıyor "dedi üzerimdeki elbiseye bakarak ..

🖤🤍

Her yer karanlıktı koşmaya başladım burayı ilk defa görüyorum koşmaya devam ettim geldiğim yer bir mezarlıktı etrafa bakındım kimse yoktu ilerde bir mezarlığın tam üstünde ışık vardı ışığın olduğu yere doğru yürüdüm bedenım korkudan titriyordu ellerimi kalbimin üzerinde sabitledim ışık biranda kayboldu mezar taşının üzerinde yazan yazıyla tüm kanımın çekildiğini hissettim "Deniz şah" bu benim adımdı yanında da küçücük bebek mezarlığı vardı" arem şah" aremde kim diye seslice sordum arkamdan gelen sesle hemen döndüm onu gördüm kalbimi bir gülümsemesiyle şenlendiren bir sözüyle bin parçalara ayıran adamı

'O bizim oğlumuz" simsiyah giyinmişti sakalları uzamış harabe gibiydi

"Nasıl yani ama biz " cümlemi tamamlayamadım çünkü biz yarım kalmıştık

"Sen ve oğlumuz öldü deniz sen öldürdün " gelip mezarlığın yanına çöktü

"Ben ama nasıl olur "

"Sen katilsin " bağırtısı beynimi delip geçti "
Hayır hayır ben öldürmedim "başımı iki yana salladım

"Senden nefret ediyorum " arkasını dönüp uzaklaştı benden

"Beni burda tek bırakmazsın "yerinde durdu arkasını dönmeden bağırdı adam

"Sen bizi bitirdin deniz " hızlıca yattığım yerden doğruldum derin derin soludum rüyaymış kan ter içinde kalmıştım banyoya doğru yürüyup elimi yüzümü yıkadım rüyanın etkisinden çıkamıyordum en iyisi duş almak banyoya geçip soğuk suyun altında bekledim birsüre bedenime değen her bir şu damlası irkilmeme neden oluyordu sonrasında çıkıp saçlarımı kuruttum ,saçlarımı tepeden topuz yapıp üstümü giyinip mutfağa kahvaltı hazırlamaya gittim , üzerimdeki huzursuzluğu yok etmek amacıyla yüzüme sahte mutluluk yerleştirdim her zaman yaptığım gibi bu benim maskemdi mutfağın kapısından geçer geçmez gülümsedim arkadaşım pelin kahvaltı hazırlamıştı

"günaydın pelin "

"gunaydin tatlim hadi geçte bende aslıyı uyandırayım yoksa okula geç kalacaz "çayları doldurmaya başladım

Ben kim miyim kendimi size tanitayim ben deniz 20 yaşındayım dünyanın sayılı zenginlerinden olan şahların tek tek kız torunu ailesinin prensesi iki yıl önce yaka paça evden atılmış prensesi neyse antalyada iki kız arkadaşım la beraber aynı evde yaşıyoruz hem calisiyorum hem de okuyorum arkadaşlarımla tanışalı 2 sene olacak yakında .

Bu iki kız bu zamanda benim ailem oluşmustu elime telefonu alıp manevi ama öz abimden farksız olan savaş abimin numarasını tuşladım acaba arayıp olanları anlatsammı ya beni o dışı saray gibi ici hapisane olan eve hapsederse gözüme bugünün tarihi çarptı 02/02 sahte gülümsemem yüzümde soldu bugün gökhan abimin ölüm yıldönumuydu dudaklaklarımı ıslatıp kızlara baktım

"Ben bugün okula gelmeyeceğim siz gidin " aslı merakla sordu neden diye

"Neden "

"İşim var "

"Ne işi " ofladım

"Dolaşacagım aslı izin verirsen "