Between Love and Hate

Chapter 1

Sera's POV

(piano: Shooting Star by Hale)

'So many times you've hurt me
So many times you've fooled me
But you'll be doing it again

Nakarinig ako ng tunog ng piano at may kumakanta boses lalaki. Napakalamig ng boses na iyon.

Hinanap ko kung saan galling ang boses. Iinisa isa ko ang mga kwarto ditto upang mahanap ito

'So many times we've spent in
Too many lives we've been in
But you're doing it again'

Papalapit ng papalapit na ang boses. At dahan dahan akong naglakad papunta dun.

'To me the nights have fallen
The lights are on and off again
Is there a chance that you won't die
Won't die, with me tonight?'

Pumasok ako sa isang kwarto kung saan galling ang boses.

At natagpuan ko sya....

Nakatagilid sya sa view ko... at nagtutugtog ng Grand piano. Habang ninanamnam ang kanta

'Like a shooting star to where you are
Are we too late am I too soon?
You'll make it through you've gone too far
Will you ever be my star?'

Nakikinig lang ako sa malalim nyang boses. Napakasarap pakinggan nun.

Mararamdaman mo yung emosyon at kung ano ang gusto nyang ipahiwatig.

Napako lang ang paa ko sa kinatatayuan ko habang pinapanood sya, parang gusto ko ng umalis at wag na toh pagsayangan ng oras ngunit parang may pwersang nagtutulak sakin na panoorin at pakinggan ang lalaking emosyonal na kumakanta sa harap ko.

Natigil sya sa ginagawa nya ng maramdaman ang presensya ko.

"Excuse me?" malamig na tanong nya sakin

I froze for seconds at di malaman ang sasabihin.

"a-ah.. s-sorry... may hinahanap kasi akong kwarto ko ditto sa music house, pero narinig ko kasi yun---"

Ghad... Why am I explaining anyway??

"how come?" tanong nya

"ha?" nalito naman ako sa ibig nyang sabihin

Kumunot yung noo ko sa unspecified question nya... Nong kala nya... Mababasa ko ang utak nya?!

"pano mo narinig eh sound proof ang bawat rooms ditto?" nanunuring tanong nya

"a-ah! Nakabukas kasi yung pinto" paliwanag ko sabay turo sa pinto. Hindi ko alam pero parang biglang hindi ko maintindihan ang sarili. Nawala yung tapang at taray ko sa harap nya!

Umiwas sya ng tingin at hindi na nagsalita

"uhmm... Seraphina Heaven Dominguez nga pala" pagpapakilala ko sinubukang ibalik ang natural kong taray.

Halos umabot na nga sa kisame yung kilay ko eh.

I'm not good in making friends at wala sa bukabularyo ko ang pakikipagkaibigan pero...

It's not bad to have friends here right?
I want to change my environment where there are walls everywhere...

I am free now...

I want to live normally.

Pero naguluhan ako ng lumaki ang mga mata nya na parang gulat na gulat sa narinig.

Hey Mr. Ganun ba kaganda ang pangalan ko para magulat ka ng ganyan?! Oohhh... I'm flattered.

At dahan dahang napalitan nang nag-aapoy nag alit ang mga mata nya.