BELİRSİZ

KAZA

Soğuk. Değdiği her tende yanarcasına iz bırakarak sessiz caddede kimseyi bırakmamıştı. Sadece birkaç esrarcıdan fazlası yoktu. Sokak lambalarının aydınlattığı her nokta gün ışığı gibi görünüyordu. Dalga sesleri caddenin sessizliğini doldururken esrarcılardan birinin arkasında duran köpek huysuzlanmaya başlamıştı. Çenesini kaldırarak sanki bir şeyler arıyormuş gibi etrafta gezdirdiği gözlerini tek bir noktaya dikti.

Yolun kenarına kendini birer eşyaymış gibi fırlatan adamlar ellerindeki bira şişelerini tüketmekten sızlanıyorlardı. Caddenin aydınlanan her bir noktasında huzursuzluk vardı. Sessizlik. Soğuğun en korkutucu olduğu anlardan biriydi sessizlik. Fırtına kopacakmış gibi sert ve yakan cinstendi. Caddenin sahil yolundaki kayaları üzerinde gezinen dalgalar, etrafta ki yeni olması gerektiği yerde eski ve bakımsız, ürpertici evlere daha da korkunç bir hava katıyordu.

Ağaçlar yeşil yapraklarını daha henüz dökmemişlerdi. Dolunay denizin sadece belirli bir çizgisini aydınlatıyordu. Caddenin diğer ucundan beliren bisikletli adam yavaş ve korkak bir şekilde ilerliyordu. Bu sessizlikten miydi?

Adam ilerledikçe bisikletinin pedallarını daha da yavaş çevirmeye başladı. Gözlerini hafifçe irileştirmiş bir şekilde karşıdan beliren araba farlarını fark etti. Artık bisiklet pedallarını çevirmeyi bırakmıştı. Gözlerini bir noktada sabitleyen köpek hızla koşmaya başlamıştı. Dalgaların sesinin alçalmasına neden olan araba sesi kulakları iyice doldurmaya başlamıştı. O kadar hızlı kullanıyordu ki süren kişi adam kendinden onlarca metre uzaklıkta olan araba sanki ona çarpacakmış gibi kaçmak istemişti.

Araba caddenin geri kalan sessizliğini bozuyordu. Asfaltta direksiyonun kırılarak yankıladığı ses artık adamın iyice korkmasını sağlarken, araba önce sola direksiyon kırıp sert bir şekilde asfaltı inleterek sahilin kaldırım taşlarından dalgaların arasına karışmıştı bile...