Unkiss Me

9. C.C

I don't know why I feel sorry for him. Nakayupyop siya sa balikat ko. Hindi naman na siya umiiyak pero dama ko ang kalungkutan ko. Pinakiramdaman ko ang sarili ko - tinatantya kung mahal ko siya o kung awa ba ang nararamdaman ko para sa kanya. Hindi ko alam. I can't seem to figure it out. I just know that I feel sorry for him. Hinaplos ko ang likod niya.

"Hindi ko sinabi ito para kaawaan mo ako, Bibay..." He muttered. "Gusto ko lang na malaman mo na ikaw, ikaw ang liwanag na nagbigay pag-asa sa akin. You are my Polaris. Hindi ko alam kung bakit, Bibay..."

I kept my mouth shut. Obviously, I picked a wrong moment to tell him the truth. Dapat pala ay ako na lang muna ang nagsalita kaysa hinayaan ko sioya. Kung ano ang nauna, hindi sana ako nakadama ng reservations ngayon. Wala akong magagawa kundi ang hayaan siyang yakapin ako hanggang sa makatulog siya. When he fell asleep, I left his room and went out of the cottage. Nagpunta ako sa dalampasigan at naupo roon. Hinayaan kong liparin ng hangin ang lahat ng pangamba ko.

Iniisip ko kung sasabihin ko pa kay Adan ang totoo ko kung hahayaan ko muna siya. I didn't think that the man had gone through something that bad. I didn't know that he was so deep - that he was so fucked up. Hindi ko talaga alam.

I suddenly missed my mom. Gusto ko siyang marinig. Kapag naririnig ko ang boses niya napapanatag ako. I took out my phone and called her. I prayed to God that she's still awake. Sana sagutin niya ang tawag ko. Sana kausapin niya ako at ganoon na lang ang pagluha ko nang may sumagot sa phone.

"Dalaga..." I called. Hindi ko na napigilan ang mapaiyak. Miss na miss ko na ang mama ko. Gusto ko na siyang makatabi sa pagtulog. I would give up everything just to be with her again. Haharapin ko na lang ang galit ni Papa at titiisin ko ang kalungkutan sa Amerika makasama ko lang ulit siya.

"Anak! Casiel! Nasaan ka ba? Bakit mo iniwan si Mama?" Lalo akong napahagulgol. Tinakpan ko ng kamay ko ang bibig ko at saka umiyak nang umiyak. "Anak, bumalik ka na. Your father wants you back too. Please Casi..." I heard her sob. Lalo na naman akong nalungkot. Hindi ko alam kung ilang minute akong iyak nang iyak habang kausap siya sa phone. Hindi naman kami nagsasalita - iyak lang din siya nang iyak pero ramdam ko ang presensya ng Mama ko at kahit paano ay naiibsan ang kalungkutan ko.

"Mama ko, mahal kita..." I said after some minutes. She sighed. I could imagine her nose turning red and her lips forming a sudden sad smile while wiping her tears. Gusto ko na siyang mayakap. Gusto ko na siyang maamoy.

"Bumalik ka na, Casi..." She said again. Magsasalita pa sana ako nang may ibang tinig akong marinig. I swallowed hard when I recognize the voice in the other line. "Casiel." I bit my lower lip. It was the ruthless voice of my father. Natakot ako. Tinapos ko ang tawag at pinatay ang telepono ko. Nagmamadaling tumayo ako habang pinapahid ang mga luha ko. I've decided to tell Adan the truth tomorrow morning. Pagkatapos noon, kahit anong kalabasan noon ay babalik na ako sa pamilya ko. Mas gusto kong harapin ang problemang ito nang sila ang kasama kaysa ibang tao. Kailangan kong lakasan ang kalooban ko.

Bumalik ako sa loob ng cottage. Paakyat na ako sa silid namin ni Carla nang biglang may humatak sa braso ko. I looked at I found Adan. Medyo madilim sa parteng iyon ng bahay pero kitang-kita ko ang mga mata niya. Napalunok ako. Hinatak niya ako papasok sa loob ng silid niya.

'Adan..." I called him. Isinandal niya ako sa likod ng pintuan. He placed his forehead on my forehead and inhaled my scent. He closed his eyes. I could feel the tension between us. I could feel his desire. I could see that in his eyes and I could feel it in his warmth. He opened his eyes and smiled a bit. He planted butterfly kisses on my face and all I could do is sigh in relief.

Relief for what - I didn't know. I just felt like it. Hinapit niya ang katawan ko. I moaned softly when our warmth became one. He held my chin and made me look at him.