EFSER-Ü(L) ESVED

Bölüm 1 -Kendi Gölgemde Kendimi Arayış-

Evet. Belki bu ilk. Ama ilkler, her zaman, önemlidir. Keyifli okumalar dilerim.

BÖLÜM 1 -Kendi Gölgemde Kendimi Arayış-

Her şey ya baştaydı ya sonda ama ben hiçbir şey hatırlamıyordum. Etrafımda olup biten bir hayat vardı benden habersiz... Sesler vardı, kulağımdan uzak. Duygular vardı, kalbimle haremlik selamlıktı... Böyle böyle gözlerimi açtığımı fark ettim, günlerin hızının aksine bir yavaşlıkla. Evet. Garip bir yavaşlık sarmıştı bedenimi. Kaç gün o soluk beyaz yatakta hareketsizce yattım bilmem. Bir gün, göz kapağımı kaldırmamın son evresindeyken hissettiğim koyu masmavi ışık da bana yansıyışının son evresinde olduğunu anlatıyordu bana. Kalabalık arttı. Sesler yakınlaştı ve duygular selam verdiler kalbime içtenlikle. Selamını alıp meraka ev sahipliği yaptı yüreğim. Çırpınmayı da öğrenmişti böylelikle. Sanki yeniden doğmuştuk her bir zerremle ve belki de gerçekten de öyleydik bilmiyorum. Mavi ışık yerini beyaz bir masa lambasına bırakmıştı sanki. Gözüme hücum eden bu yoğunluğun yanında etrafımda sağa sola koşuşturan gölgeler başıma geldiklerinde durulmuşlardı. Işığın etkisiyle kıstığım gözlerimi zorla açıp kontrol ettiler. Bileğimden bir şeyi ölçtüler saat yardımıyla. Verileri bir görevli yazdı, bir başkası da saçımı okşayıp gülümsüyordu. Ona karşı da kalbim yeni bir duyguyla tanıştı, buna sevgi deniyordu. Keşke diyordum, keşke bu duyguyla bunca zaman burada yatarken tanışsaymışım. Daha çok isterdim buraya gelmeyi ya da dönmeyi. Daha çok... Daha neler neler...

Gün geldi parmaklarım sonra ellerim ve ayaklarım sonra kolum bacağım yavaş yavaş hareketlenir oldu. Ağrıdıklarını hissedebilmiştim sonunda. Ağrı. Birçok kişinin hayatını kendilerine zehir eden ağrıya özlem hissettiğimi fark ettim. Çünkü hiçbir şey hissetmiyor olmak, bundan çok daha kötüydü. Anne karnındaki bebekleri anlamıştım. İlk dört aylarını onlara ortak olup yaşamıştım. Bir şey anımsar gibi oldum bunu düşününce. "Ben bebekleri çok mu merak etmiştim?" Ya da onlar mı beni tanımak istemişlerdi ki ben bunları yaşayarak başlamıştım hayatıma? Şimdi en korktuğum soru dudaklarımdan döküldü dökülecekti... "Ben... Kimim?" ve "Ben... Kimdim?"