Animalistic

Prologue

Start a new

Pain. Sorrow. Death.

Lahat ng tao sa mundo ay nakaranas na kahit isa man sa tatlo. Meron namang mga di pinalad na nakaranas sa tatlong nabanggit. Not everything in this world is full happiness. Valentin was one of the unfortunate souls who have experienced it.

The once lively house was now eerily quiet. Marahang hinalo ni Val ang kanyang nilulutong adobo para sa hapunan nilang tatlo. Tinakpan niya muna ang kaserola at pinahinaan ang apoy, kumuha siya ng mga plato at kubyertos at inilagay ito sa lamesa. Habang ginagawa niya ito ay sumusunod naman sa kanya ang pusa nilang si Rajah.

Magdadalawang linggo na ang nakalipas noong nailibing ang ina nilang si Valerie. Namatay ito dahil sa aksidente. Kasamang naaksidente ang nakakatanda niyang kapatid na si Ivanna, galing sila sa cheer dance practice nito. Hindi namalayan ni Valerie ang mabilis na sasakyan na papunta kanila. Si Valerie ang napuruhan.

When the table was set naghugas ng kamay si Val at hinubad ang apron niyang puno ng cat print. She went to her parents room first to tell her father that dinner is ready.

Kumatok siya at binuksan ang pinto. Nadatnan niya ang ama na naka-upo sa single seater kung saan madalas ang kanyang ina naka-upo tuwing wala ito ginagawa. Tanaw kasi mula doon ang garden na inaalagaan nito.

"Dad, kain na po tayo." Aya ni Valentin.

Yosef, their father, was in deep though kaya medyo nagulat ito. Hindi nakaligtas kay Val ang pagpahid nito ng luha. "A-ah, ganun ba, anak! Sige susunod na ako." He cleared his throat at tumayo. Nakita niyang hawak ng ama ang litrato nilang mag-asawa.

"Sige po." Nag-iwan ng maliit na siwang sa pinto si Val bago dumiretso sa kwarto nila ng kapatid.

Ivanna and she shares a room now. Palagi kasing binabangungot si Ivanna kaya naman mas minabuti ni Val na tabihan ito. She caught her sister staring blankly into nothing habang hawak ang cellphone nitong nakapatay.

"Ate? Kain na tayo." Val said cheerfully as much as she can. "Ate?" Tawag niya ulit nang di siya nito pinansin. Nang wala pa rin itong sagot ay nilapitan niya na ito.

Val knew that Ivanna was blaming herself for what happened kahit na wala naman talaga siyang ginawa na nakapag-pahamak sa kanila. Thankfully nakulong iyong bumangga sa kanila, pero iniisip pa rin ni Ivanna na kung sana ay di siya nagpasundo sa ina ay sana buhay pa rin ito hanggang ngayon.

"Hey, come on, let's eat." Aya ulit ni Val. When she saw her sister nod ay nabuhayan siya.

She held her sister's hand as they make their way to the dining table kung saan nandoon na ang ama na naghihintay sa kanila. They sat on the chair and Val lead the prayer, after that they began eating.

Val could see her father glance at the chair where their mother usually sits, may pingan pa rin na nakalagay sa harap nito. Val tries her best to be strong for them, kasi alam niyang kung bibigay rin siya ay baka di sila makabangon agad.

"Dad, nakalimutan ko nga palang sabihin na nanalo yung photos ko sa exhibit na ginawa sa school. May cash price sila!" Ani Val na nakangiti.

"That's great, anak! Mabibili mo na yung lens na gusto mo." Ani Yosef.

"Oo nga po. Atsaka yung design ni ate para sa costume ng representative ng school namin nanalo rin." Tumingin si Val sa kapatid para makita ang reaction nito pero natigilan lang ito saglit at nagpatuloy sa pagkain. Valentin's smile faltered.

Patapos na silang kumain ng mag-salita ang ama nila.

"I... have an announcement to make."

Napatingin naman ang dalawa.

"I decided na mas makakabuti sa atin na lumipat ng bahay, ngayong weekend ay lilipat tayo sa Brookeshire kung saan ako lumaki."

Their father's announcement surprised them beyond imaginable. The first one to react was Ivanna.

"What?! What the heck are you saying, dad!" Ivanna exclaimed.

"Ivanna! Mind your language." Saway ng ama.

"Don't fu--"

Hinawakan agad ni Val ang kamay ng kapatid para hindi nito matuloy ang sasabihin. "Dad, ano pong ibig niyong sabihin? Aalis tayo? Paano po yung pag-aaral namin?"

"Oo. We need to start a new and fresh. It would be good for us. And about your studies, naka-usap ko na ang principal niyo, at ang sa lilipatan niyo"

"How can that be good?! Lahat ng memories natin kay mommy nandito, so bakit tayo aalis? How can you do this to us!" Galit na saad ni Ivanna.

"Enough! I am not saying this to the two of you for your opinion. Nasabi ko na ang kailangan sabihin kaya mag-simula na kayong mag-empake." Ani ni Yosef at tumayo na. Nagsimula siyang magligpit ng pinag-kainan.

Ivanna groaned with frustration at padabog na umalis doon at pumasok ng kwarto.

"Dad..."

Bumuntong-hininga ang ama at binaba ang bitbit na mga plato sa lamesa. "I'm sorry, Val, anak. I know it's selfish of me to do this, pero hindi ko talaga kayang tumira sa bahay na ito ng hindi nakikita ang mommy niyo. Everywhere I look, I see her, then marerealize ko na wala na siya... I-it's just too painful." Na-upo ito sa upuan na para bang nawalan ng lakas ang mga paa nito. He grabbed his hair with his hands at yumuko.

Lumapit naman agad si Val at niyakap ang ama. "It's okay, daddy. Kakausapin ko po si ate Eve. Kung sa tingin niyo po ito ang makakabuti..."

Matapos na maghugas ni Val ng pinaggamitan ay pumasok na siya sa kwarto. Nadatnan niya ang kapatid na nakadapa. Pumasok sa banyo si Val, nagsipilyo at tumabi kay Ivanna.

"Hindi ko siya maintindihan, Val... How can he leave our house. How can he make that decision so easily?"

"I don't he came up with that easily, ate. Minsan nadadatnan ko siyang kaharap ang picture ni mama. I see him cry. I see you cry." Mahinahong saad ni Val.

"I don't see you cry." Ivanna pointed out.

"Edi naging soap opera na itong bahay natin kung lahat tayo iiyak." Biro ni Val.

Ilang sandali ay tumihaya na si Ivanna. "I just can't imagine us leaving. Our memories in this house is the only thing that makes me believe na nandito pa rin si mama kasama natin."

"Hey," tumagilid si Valentin para makaharap sa kapatid, "the house is only an object. Mom will always be with us, you know that. She's here," pointing to her head, "and here," pointing to her heart, "and besides mom will be our guardian angel. Kaya dapat, ate, wag ka na masyadong maldita at maarte para di siya madisappoint sa mga pinagagawa mo kung di siya naka-tingin."

"Tsk, whatever." Tanging turan ni Ivanna.

"So, di ka na sasalungat kay daddy?" Tanong ni Val.

"Do I have a choice? I'm still in highschool so wala akong magagawa. I'm too smart para magrebelde at maglayas."

Val snickered, oo nga naman, maraming abubut sa katawan ang ate niya at kailangan pa nito ang allowance galing sa ama para tustusan ang kapritstohan nito.

"Then it's settled. And please wag na kayong mag-away ni dad. Ang hirap kayang maipit sa gitna niyo ano."

Ivanna only scoffed at tumalikod na sa kanya.

Valentin smiled at her sister's back pagkatapos ay umayos na ng higa. She reached for her sunflower shaped locket that she is wearing at marahan itong hinaplos. It will be a fresh start for them but that doesn't mean they'll forget. She knows they will have to adjust, it will be slow but they can do it. Like what they say, slowly but surely.