heartless

Prolog

Czasami zastanawiam się, jak moje życie wyglądałoby wtedy, gdybyś w nim nie zagościł.

Pamiętam pierwszy raz, gdy się do mnie uśmiechnąłeś. Ujrzałam wtedy w twoich oczach szczerość, która zaprowadziła mnie w ślepy zaułek, ukazując moją naiwność.

Wtedy jeszcze nie zdawałam sobie sprawy z tego, jak potoczy się nasza historia. Myślałam, że byłeś przy mnie szczęśliwy.

Pamiętam też ten moment, gdy po raz pierwszy chciałam być przy tobie. Napawałam się twoją obecnością, pragnąc więcej i więcej, nie zdając sobie sprawy z tego, że wyniszczamy siebie nawzajem.

Gdyby ktoś powiedział mi rok temu, że oddam ci swoje serce, gorzko bym go wyśmiała. Wtedy wszystko wydawało mi się zabawne. Dziś, gdy o tym myślę, czuję jedynie obojętność. Nic nie jest tak zabawne, jak kiedyś.

Nigdy nie podejrzewałabym siebie o to, że wyłożę ci serce na talerzu. Wystarczyło jedno skinienie twojego palca, żebym to zrobiła. Wtedy ty postanowiłeś zagarnąć całość dla siebie, pozostawiając mnie sam na sam z pustką w sobie. Okazałeś się bez serca, a mimo to, ja ci wybaczyłam.

I chociaż bolało mnie to, od początku wierzyłam, że taki był plan. To wszystko stało się po coś.

Rozumieliśmy siebie jak nikt inny, chociaż od początku dzieliły nas dwa różne światy.

Szkoda, że tak postanowiłeś rozegrać tę grę.