Döngü - Cehennem Fısıltısı

#Döngü-2#

Eve geldiğimde büyük bir azar işiteceğimi düşünsemde öyle olmamıştı. Saat dokuz buçuğa geliyordu neredeyse. Kapıyı çalıp annemin açmasını bekledim , bir ya da iki dakika sonra kapı açılmış annem soru yağmuruna başlamıştı bile.

" Neredesin Juli , öldüm burda meraktan. "

Ölüm , birtek anneme yakıştıramazdım bunu. O ölmeyecekti , benimle kalacaktı. Buna izin veremezdim.

Elimdeki poşeti kaldırıp gülümsedim ,

" En sevdiğinden anne , bol susamlı olanlardan. "

Michael'den kurtulduktan sonra bir duş almış biraz ıssız sokaklarda dolaşmıştım. Eve gelirken bir düzine susamlı çörek alarak annemin soru yagmurundan kurtulabileceğimi düşünmüştüm.

" Babam yok mu ? "

" İşe gitti juli , hadi ellerini yıkada kahvaltı yapalım."

Çoktan içeri girmiş elimdeki poşeti mutfak masasına bırakıp televizyonun başına kurulmuştum.

" Daha erken deyil mi ? "

" Yarım saat önce arayıp çağırdılar , sanırım bir ceset bulmuşlar. Hatırlıyor musun hani şu bir yıl önce kaybolan iş adamı vardı. Neydi adı ? "

" Michael , Michael'di sanırım anne. "

" Ah evet o , koşu için ormana giden bir kaç kişi bulmuş. "

" Yurtdışında olduğunu duymuştum anne , o olduğuna emin misin ? "

" Magazincileri bilirsin Juli , yalan haberler uydurmayı severler. "

Gülümsedim ve kahvaltıda anneme eşlik ettim.

" Kimin öldürdüğünü bulabilmişler mi bari ? "

Hayır. Yakalanmak gibi bir korkum yoktu. Ben profesyoneldim , beni asla yakalayamazlardı. Helede babam , o hiç yakalayamazdı.

" Ceset parçalara ayrılmış Juli , yine tek bir damla dahi kan yokmuş. Bloody'nin işi olduğunu düşünüyorlar. "

Haklılardı , benim işimdi. Bloody bana FBI ajanlarınca verilen takma isimdi. Hoşuma gidiyordu aslında , hos bir isim diye düşündüm. Bugüne kadar seksen altı kişiyi öldürmüş ve arkamda tek bir delil bile bırakmadan kurtulmayı başarmıştım. Babam benim yüzümden kafayı yemek üzereydi , tabiiki Bloody'nin öz kızı olduğunu öğrense gerçekten kafayı yerdi.

" Desene yine bulamayacaklar. " arkasından bir kahkaha savurdum.

" Gülme Juli , o adamın senin yaşlarında bir kızı vardı ve şuan yıkılmış durumda. "

" Evet evet herneyse anne , ben odama geçiyorum. "

" Tamam , ama saat 12'de David'le görüşmen var unutma olur mu ? "

" Unutmama izin vermiyorsun ki unutayım anne. "

Cevabım üzerine annem derin bir nefes alıp yapmacık bir sekilde gülümsedi. Neden farklı olduğumu kabullenmek yerine beni hergün lanet bir psikologla sınava sokuyorlardı ki ? Farklı olanları kabullenmek bu kadar zormuydu gerçekten.

" Bu psikoloğuda bunalıma sokmanı istemiyorum Juli. Bulabildiğimiz son adam o , biliyorsun. "

" Biliyorum anne , biliyorum. "

...