Döngü - Cehennem Fısıltısı

#Döngü-3#

Lanet olası psiloglar. Sizden nefret ediyorum. Çalan kapıyı açmak için odamdan çıkarken bunları geçiriyordum içimden.

" Merhaba ben David , yanlış gelmedim umarım. ? "

" Yanlış gelmiş olmanı dilerdim dostum. "

" Ah evet demek ki doğru gelmişim , sen Julia olmalısın ? "

Başımı salladım ve içeri davet ettim. Buna mecburmuydum sahiden saatlerce bir saçmalık hakkında konuşmaya.

" Bence hemen başlamamız gerekiyor , seninle haddinden fazla zaman öldürmeye ihtiyacım yok. "

" Haklısın sanırım tabiiki mecbur filan deyilsin. İstersen hemen çıkıp gidebilirim , ama hayır böyle birşey istemeyeceğini biliyorum. "

" Öz güven patlaması yaşadığını söylemişmiydi birileri daha önce ? "

" Evet , hemde haddinden fazla. "

" Balondan farkın yok inan bana. "

" Bak bunu sevdim doğrusu. "

Bu adam sürekli gülümsemeye kendini programlamış olamaz sanırım. Hayır kesinlikle yapmış bunu. Küçük evimizin oturma odasına geçerken sadece izledim o'nu. 1.75 boylarında olmalıydı , uzun sarı saçları özenle taranmış falan deyildi. Resmen yataktan kalkıp gelmiş buraya. Garip , kendine has bir çekiciliği var. Bunu inkar edemem.

" Julia ? Gelmeyi düşünüyor musun acaba ? "

" Evet evet herneyse. "

Kısa bir koridor yürüyüşü yaptıktan sonra yanına ulaştım.

" Evet nerden başlıyoruz ? " diye sordum.

Elinde sıkıca tuttuğu gazeteyi özenle masanın üzerine serdi.

" Bu da ne şimdi ? Okuma saati filan mı yapacağız ? "

Şaşırmıştım , hemde çok fazla. Daha önce tanıdığım hiç bir psikoloğa benzemiyordu. Daha çok bir sokak serserisini andırıyordu bana.

" Sakin ol Julia , biraz konuşacağız sadece. "

Ellerini gazete sayfasında ellerini gezdirip , bir haberin üzerinde durdu.

" Bu konuda ne düşünüyorsun. "

Lanet olsun. Michaelin ölüm haberiydi bu. Paniklemiş miydim ? Hayır hiç sanmıyorum.

" Bir şizofrene cinayet haberleri okutmamalısın doktor. Aklına yanlış şeyler sokabilirsin. " dedim ,koca bir gülümsemeyle.

" Hadi ama Julia senin şizofren falan olmadığını ikimizde biliyoruz. Asıl ruh hastaları dışarda , kendilerinin sağlam olduğunu iddaa etmekle meşguller. "

Nerden çıktı bu adam.

Biranlık sessizliğe bürünüp gözlerine bakmayı denedim. Benim avantajım buydu. On saniyeden fazla göz bebeklerime bakabilen olmamıştı daha. Bir , iki , üç ... yirmi bir , yirmi iki ...

" Gözlerini sevdim Julia , aynaya bakmak gibi bir sey bu. "

Koca bir kahkaha patlatırken , olabildigine sakindi. Bu adamı sevmeye başlamıştım. Hayatımın bir ilki olarak gözlerime bakma cesaretini göstermişti.

" Evet , hâla bir yorum yapmadın. Söylesine neden tüm kanı çekilmiş bu lanet herifin ? "

" Bence bunu katiline sormalısın."

" Zaten öyle yapıyorum Julia. "

Gözlerim faltaşı gibi açılmadı. Açılmazda. Tüm ülke polisleri peşimdeyken , bu adam benim bloody olduğumu bilemez. Bilse dahi buraya gelme cesaretini gösteremez. Yapamaz bunu , kim bile bile bir katile gider ki ?

" Ah evet doktor , güzel şakaydı. Espri anlayışını sevdim. "

Elini cebine atıp , telefonunu çıkarttı. Bir kaç saniye sonra ekranda bir tarih belirdi yaklaşık bir yıl öncesiydi. Karanlıkta bir adam. Ve ben. Lanet olsun ben mi ? Michaelin bedenimi ele geçirmesi. Sonrası ve bir yıl boyunca olan her şey kısa kısa geçiyordu ekrandan. Evet bu defa afallamıştım , ani bir hamleyle telefonu alıp duvara fırlattım.

" Sen de kimsin ? "

" Ben David Julia , psikoloğun , suç ortağın. Ve artık ne olarak adlandırırsan. "

" Lanet olsun , ne demek suç ortağım ? "

" Gerçekten bu kadar kusursuz olduğunu filan mı düşünüyorsun ? "

Evet öyleyim. Ben kusursuz yaparım işimi.

" Değilsin Julia , arkanda bir çok ipucu bırakıyorsun her seferinde. Ve ben onları sen gittikten sonra tek tek temizliyorum. "

Bunları söylerken o kadar rahattı ki.

" Şimdi seninle küçük bir gezinti yapacağız. "

" Hayır lanet olsun seninle bir yere gelmiyorum. Gidip polise konuşmanda umrumda deyil. İstediğini yapabilirsin. "

Paketinden bir sigara yakıp dumanı yüzüme üflerken uyumamı fısıldadı en son. Tüm vücuduma bir ağırlık çöktü ve gözlerimi kapadım...