UMUT../AYBAR.CEMNİS

Bölüm 1

evet yine ben geldim bu sefer hildam yok ama yeni kişiler var umarım severek okursunuz hepinizi seviyorum 

  Yine kaçmıştım onlardan yine yüzleşememiştim sanırım asla buna gücüm olamayacak asla kimse ile yüzleşemeyeceğim ben kendimden bile kaçmak defolmak isteyen biriyim ben aycanım beni otuz yaşında her şeyden bıkmış bir kadın zannetmiş olabilirisiniz ama ben daha on dokuz yaşında bir genç kızım herkes gibi benimde bir hikayem var ama biraz kötü eğer öğrenmek istiyorsanız okumaya devam edin

Her şey dokuz yaşında annem ile babamın boşanması ile başladı aslında ondan önce de çok mutlu sayılmazdım ama neyse annem ile babam boşanırken bana sordukları soru kiminle yaşamak istediğim oldu aslında ikisi ile de kalmak istemiyordum bunu  onlara söyledim tabiki buna mutlu oldular çünkü onların ayaklarının altında olmayacaktım ben babaannem de kalmaya başladım babaannem...

Benim ailem oydu aslında bu hayata tanıdığım en iyi insanlardan biriydi büyünce hep onun gibi olmak isterdim güçlü inatçı başı dik ben ne kadar onun gibi olmak istediysem de tam tersi olmuştu babaannem buradaki komşuların söylediği ile yadigar hatun ilk önce annesini kaybetmiş daha sonra babası ona bakamayacağını anlayınca onu izmire götürüp bir tanıdığına evlatlık vermiş orada mutluymuş ama daha sonra üvey babası ölünce üvey annesi onu dedem ile evlendirmiş daha on beş yaşınaymış halbuki gerçi dedeminde çok yaşlı olduğu söylenemez çünkü o da on sekiz yaşındaymış ve onu gerçekten daha da güçlü yapacak ilk darbe gelmiş en büyük kardeşi vefat etmiş ama o onun mezarına bile gidemiş bunu yavaş yavaş unutmuş ve çocukları olmuş üç tane toprak havva deniz deniz benim babam toprak ve havva ise halalarım ve herkes evlenip ayrı ayrı evlerde yaşamlarını sürdürürken ikinci bir darbe daha gelmiş ve toprak halam hamile iken trafik kazası geçirip vefat etmiş ama kuzenim o hayataymış babaannem halamın oğluna da toprak adını vermiş ve daha sonra öğrenmiş ki o arabada kocası sarhoşmuş bu yüzden kaza yapmışlar daha sonra halamın kocası toprağı almak istemiş ama babaannem vermemiş tam bitti bu da son derken babaannem dedemin kanser olduğunu öğrenmiş tabi bu onu asla yıldırmamış ve devam etmiş ama dedem de ölmüş onu bu kadar sevmemin bir nedeninde bu o da benim gibi hayatında hep önemli olan insanları kaybetmiş bunları neden anlattın diye sorarsanız bilmiyorum

Gün her zaman ki gibi aynıydı aslında yağmurlu rizede yağmur yağmayan gün yoktur neredeyse bugün okulum ne okuyorsun dediğinizi duyar gibiyim sahne sanatları neden diye sorarsanız kendim başka karakterleri canlandırmak hoşuma gidiyor yani bugün evdeydim aslında babaannemin son iyiliğiydi bu bana hayır hayır ölmedi artık ailem benim ayaklarımın üzerinde durabileceğimi düşündüğü için yardımı kestiler babaannemide uyardılar ama hala arada biraz para yollar ben ise üniversitede bir hocanın asistanlığını yapıyorum yani bir şekilde yaşıyorum Bugün dersim yoktu Cahit hocada aramamıştı bir işim yoktu bende babaannemi arayamaya karar verdim telefonumu alıp yadigar hatun yazısını bulup tıkladım ilk çalışında açtı

Aycan:  yadigar hatun nasılsın bakalım

Yadigar: deli kız seni iyiyim sen nasılsın nereden aklına geldi de aradın

Aycan: boştum aklıma geldin arayayım dedim e babam ile annem ne yapıyorlar

Yadigar: ne yapsınlar ikiside birbirlerini yiyorlar neymiş senin oturduğun evi satacaklarmış

Aycan: ne neden

Yadigar: baban evlenecekmiş ama sen merak etme o evi satmaları için benim cesedimi çiğnemeleri gerek

Aycan: tamam babaanne ben seni sonra arayacağım hadi görüşürüz

Babannemin bir şey demesine izin vermeden telefonu kapattım nasıl ya nasıl böyle bir şey yapabilir hadi bana anneme saygısı yok bari babaanneme olsaydı ama bu evi alamaz acaba kiminle evleniyordu aslında annem evlenmişti bana bile sormadan babamda evlenebilirdi ama bu ev olmaz bu ev benim son kalem bu evde giderse ben tahtan düşerim kendimi bulamam olmaz gidemez hem babaannem bu eve gelince ona bir şeyler oluyor mutlu oluyor sanırım onunda sığınacak son kalesi bu ev sinirli sinirli evin içinde dört dönerken telefonum çaldı Cahit hoca arıyordu