(Ένα ποίημα πο έγραψα στην πιο σκοτεινή φάση της μικρής μου ζωής.)
Τα χέρια μου μουδιασμένα.
Το κεφάλι μου πονά.
Και εγώ χαμένος στο σκοτάδι του μυαλού μου, αντέχω...
Αντέχω; Προσποιούμαι μάλλον.
Γύρω μου ο κόσμος τρέχει.
Συνεχίζει να ζεί με πάθος και ένταση.
Και εγώ θρηνώ τούτες τις ημέρες που ήμουνα χαρούμενος.
Φοβάμαι τόσο, μα δε τολμώ να το φωνάξω. Αντίθετα, συνεχίζω
να παίζω στο τραγελαφικό θέατρο της καθημερινότητάς μου.
Σηκώνω το πλαστικό μου ποτήρι στον αέρα,
πρωτού γευτώ το αλκοολούχο νέκταρ.
"Στην υγειά των ψεμάτων, των λάθος επιλογών, της ψυχικής καταστοφής των αγαπημένων μου ατόμων...
Στην υγειά του κ ε ν ο ύ μου".
CZYTASZ
Midnight Thoughts
Duchowe"Έλα μαζί μου σε ένα ταξίδι μέσα στο σκοτάδι...Ένα ταξίδι εσωτερικών σκέψεων και καθημερινών γεγονότων, σε μια ιστορία που γράφεται μόνη της με τον καιρό."
