12 χρόνια στο σχολείο, έλαβαν τέλος σήμερα. Δεν ξέρω τι ακριβώς πρέπει να νιώσω. Χαρά η θλίψη. Ίσως φανεί περιέργο αλλά δεν αισθάνομαι τίποτα απο τα παραπάνω. Απλά πλέον καταλαβαίνω πως οι "μαθητικοί" παρελθοντικοί εαυτοί μας δίνουν μεγάλη βάση σε ανούσια πράγματα. Όπως για παράδειγμα πόσο φασαρία θα κάνουν, πόσο θα δειχθούν μέσα στην "λαοθάλασσα", πόσους φίλους έχουν. Και τελικά ξέρεις τι πιστεύω πως απομένει όταν τελειώνει όλο αυτό; Τίποτα. Η μικρή φούσκα του σχολείου σπάει και η ζούγκλα της κοινωνίας έρχεται να λάβει την σκυτάλη.
Γι'αυτό δεν στεναχωρήθηκα. Αλλά για πρώτη φορά νιώθω πως μεγαλώνω. Και μου αρέσει αυτό. Είναι αστείο το πόσο γρήγορα αναπτύσσουμε το πνεύμα μας και γινόμαστε δυνατοί ενήλικες. Γι'αυτό δεν λυπάμαι.
Ένας κύκλος τελειώνει, λοιπόν . Δεν ανήκω πλέον στο λύκειο. Νομίζω ήρθε η στιγμή να ανοίξει ένας άλλος καινούργιος κύκλος στην ζωή μου. Να θυμάσαι ,το νιώθες όταν κάτι τελειώνει. Από εσένα εξαρτάται αν η ανάμνηση είναι γλυκιά η πικρή. Φρόντισε να χαρείς τις μαθητικές σου ημέρες ακόμα και αν αυτές είναι δύσκολες. Μόνο τότε θα καταφέρεις να ανοίξεις με την δική σου δύναμη τα φτερά σου.
ESTÁS LEYENDO
Midnight Thoughts
Espiritual"Έλα μαζί μου σε ένα ταξίδι μέσα στο σκοτάδι...Ένα ταξίδι εσωτερικών σκέψεων και καθημερινών γεγονότων, σε μια ιστορία που γράφεται μόνη της με τον καιρό."
