Today is Monday, and maaga akong nagising buti naman pero may isang problema. Tinatamad pa ako bumangon. Kaya matutulog ulit ako
"Sky dear! Gising na! Malalate ka sa school."
Is that my Mom's voice? Why am I hearing her voice? I'm just dreaming. Get back to sleep Sky. Whoever that person he/she's just pestering your sleep.
"Sky wake up, it's already 6:45. You're gonna be late for school."
It's what? 6:45? 6:45 a.m? It's too early. I'm gonna late for what? I'm gonna late for school. Why am I gonna be late for school it's just 6:4--
"Oh my gosh! I'm gonna be late for school it's 6:45 in the morning. Mom bakit ngayon mo lang ako ginising! Sinabi ko palang kagabi na 7 a.m dapat nasa school na ako! What am I suppose to do?! Excuse me Mom!"
Oh my I will be late. Sana yung dalawang transferrees malate. Sana mas mauna ako sa kanila.
I run as fast as I could just to get my uniform. And I also do a quick shower. Tumakbo na rin ako habang bumababa sa hagdan at papunta kela Mommy para mag paalam.
"Oh Scarlet! You're here na. Sit down. Eat your breakfast before you go to school," dad says to me
"Sorry Mommy, Daddy! Pero I need to go to school na i'm gonna be late. I love you both. Goodbye."
If only the seasons know that I overslept pagtatawanan nila ako, lalong lalo na si Winter.
Kung nasa laro lang ako na 500 m run siguro panalo na ako. I can't believe na nakatulog ulit ako. Ang aga kong nagising. Six o' clock in the morning gising na ako. Bakit nakatulog pa ako. I swear, hindi ko sasabihin sa kanilang 3 na nakatulog ulit ako
"Ma'am Scarlet andito na po tayo"
"Thank you po Manong Roy"
Pababang pagbaba ko tiningnan ko agad kung anong oras na.
7:00
Napabuntong hininga ako ng makita ko ang oras. Hindi ako late. Habang nag lalakad ako papuntang Principals Office, ay may mga bumabati sa akin na nginingitian ko lang. Hindi ako makapaniwala na hindi ako nalate. Buti nalang binilisan ni Manong Roy ang pagdri drive niya ng kotse.
Thank you Manong Roy, alay ko sayo ang buhay ko. Linigtas mo ako.
*knock knock
"Good morning Mr. Lawrence, I'm already here. I'm here on time. Are the two transferees already here?," nakangiting sabi ko kay Mr. Lawrence
"Wala pa sila iha. Maupo ka muna. Maya't maya ay andito na rin sila," sabi sakin ni Mr. Lawrence
Ngumiti ako kay Mr. Lawrence at naupo na rin.
Buti nalang talaga at nauna ako sa kanilang dalawa. Siguro kapag ang isa sa kanila ay nauna sa akin ay handa na akong magpakain sa lupa. Kahit mag sabi pa ako na "kainin mo na ako pero wala akong kinain kanina pero parang awa lupa kainin mo na ako"
Ang tagal naman nila. Dapat pala kumuha ako ng pagkain. Gutom na ako. Bakit ba hindi ko naisipan na kumuha ng pagkain, at kumain nalang sa kotse. Mabilis naman mag drive si Manong Roy. Siguradong hindi ako malalate at busog pa.
"Good morning everyone"
Napalingon ako nang may narinig akong boses andito na ang isa.
Andiyan na si Spring. Katulad ng sinabi sa akin ni Mr. Lawrence ay pinaupo rin nito si Spring at tumabi sa akin
BINABASA MO ANG
When the Season Changes
Подростковая литератураDid it ever happened to you, that you'll wake up happy then you'll sleep sad? They say, to be a happy person is to give your trust to other people, and believed in them like how you believe yourself but... Believing someone is a choice. It doesn't m...