Ik sta met mijn lichaam gebogen over de vervuilde rivier. Het is donker en ik zie niets. De enige lichtbron komt van de maan, maar de grote treurwilgen puilen over me heen en blokkeren me van het maanlicht. Een koude rilling bekruipt mijn lichaam. Ik voel hoe dicht ik ben bij het water en trek me abrupt terug. Ik laat me neer vallen en voel het natte gras op mijn blote benen. Mijn handen grijpen naar mijn maag. Ik heb een doodgewoon zomerkleedje aan. Het voelt klam aan rond mijn lichaam. Het lijkt een eeuwigheid te duren tussen de tijd dat ik daar lig en het moment dat de takken van de treurwilg hevig beginnen te schudden. Als een hond die zijn natte vacht droog probeert te krijgen. Vanuit elke hoek word er op mij ingebeukt.
Al schreeuwend word ik wakker.
Het duurt een paar seconden om weer op adem te komen. Dan besef ik wat ik inadem. Rook. Er is niets meer aan het branden, maar de resten hangen nog in de lucht. Ik zie verschillende schroeiplekken op mijn laken links en rechts van mijn lichaam. Tranen stromen genadeloos over mijn wangen en alles is een waas tot mijn mama mij opvangt in haar armen en me troost.
JE LEEST
Lily Evans
ФанфикDe quarantine heeft me geïnspireerd om te beginnen schrijven. Deze fanfiction gaat over Lily haar relatie met Severus en James. Het is maar een probeersel... Ideeën zijn welkom.
