365 Days With You: PBTP1392 PANGALAWA (COMPLETED✔)

Chapter 05

SA PANAGINIP NI ODETTE

Naglalakad si Odette SA isang madilim na lugar. Walang ka-ilaw-ilaw at walang mga tao, hayop o mga bagay na nasa paligid. Nang may naaninaw siyang liwanag. Naglakad NG mabilis si Odette at nang nakalapit siya rito ay nakaramdam siya NG takot nang nakita Kung ano ito.

Isang babaeng gawa sa apoy Ang kanyang katawan. At may kinakain siya. Isang putol na kamay na Hindi Niya kilala Kung kanino. Napaupo si Odette at napaatras nang lumingon ito sa kanya at kinain Niya NG buo Ang kamay at gumuhit ang ngiti SA kanyang labi. Nakaramdam ng takot si Odette. Ang puso Niya ay tumitibok NG malakas na parang makakawala ito sa katawan Niya dahil sa bilis nitong pagtibok at habol-hininga siyang tumingin SA kanya at napapikit siya. Naramdaman niyang hinaplos ang kanyang buhok pero, Hindi ito nasunog.

"Odette" tawag Niya rito pero hindi Boses babae ang Boses nito kundi iba. Boses na parang sinasapian.

"S-sino ka!? Paano mo nalaman Ang pangalan ko!?" Matapang na Sabi ni Odette. The girl gave her  evil smirk.

"Kilala mo na ako, Odette. Kaibigan mo ako" Sabi nito at mala-demonyong tumawa. Tumayo lahat NG balahibo ni Odette dahil sa sinabi niya.

"WALA AKONG KAIBIGAN NA DEMONYO!" Sigaw Niya pero tumawa lang ito at tumigil na ito SA pagtawa at naging Seryoso Ang mukha Niya.

"Layuan mo si Lance, Odette" seryosong Sabi nito ngunit umiling Lang si Odette.

"HINDI! HINDI KO SIYA LALAYUAN!" matapang na sigaw Niya. Ang apoy ay lalong lumaki Kaya napapikit si Odette at parang natutunaw Ang kanyang damit dahil sa init.

"LAYUAN MO SIYA! HINDI KA NA NIYA MAHAL!" sigaw Niya at humalakhak ulit NG malakas. Tinakpan ni Odette Ang dalawa niyang tainga at pumikit NG mariin at niyuko Ang kanyang ulo at umiling-iling.

"AYOKO! TIGILAN MO NA AKO!" Sigaw Niya at tumutulo na Ang kanyang luha. Pero Hindi tumigil ito bagkus ay paulit-ulit Ang sinasabi nito.

"HINDI KA NA NIYA MAHAL!"

"IWANAN MO NA SIYA!"

"GINAGAMIT KA LANG NIYA!"

"TAMA NA!"

————

"TAMA NA!" Napabangon si Odette at hinahabol Ang kanyang hininga. Napahawak siya sa dibdib Niya. Nang nakahinga na siya NG maayos ay tinignan niya ang paligid at napagtanto niyang nasa kwarto siya. Bumuntong hininga siya at kinuha ang thermometer na nasa desk lamp at tinignan kung may lagnat siya. Nang Nakita niyang normal na ang temperature Niya ay nilapag Niya Ang thermometer sa desk lamp at bumangon sa Kama at nagtungo sa kusina. Nakita Niya ang mangkok na may takip at sa gilid nun ay may isang sulat.

"Good Morning Ubas! Ubas na Ang tawag ko sau Kasi maliit yung ano mo. Hehe, so. Nagluto ako ng almusal mo na sinigang at nagpatulong ako sa Mommy mo at sinabi Niya rin sakin na Favorite mo Yan Kaya Ayan na. Pasesnya na kung Hindi Kita nasandukan NG kanin. Siya nga pala, pinunasan ko ang katawan mo pero wag kang mag-alala, ubas Naman Yan ehh tsaka Hindi Kita nirape wag kang Assuming. Sige na, bye na! Labyu ubas!"

Hindi Niya Alam Kung bakit pero Ang inis na nararamdaman Niya ay nawala at napalitan ng kilig na parang may paru-parong lumilipad sa kanyang tiyan.

"Ubas ampotek" Sabi nito at umiling-iling pero nawala Ang ngiti Niya nang naalala niya ang napanaginipan Niya kanina. Nagtataka siya Kung bakit ganun Ang napanaginipan niya. Inalis Niya Ang pagkakatakip sa mmangkok at bumungad SA kanya Ang sinigang na baboy na paborito Niya. Nakaramdam Naman siya NG tuwa Kaya dali-dali niyang kinuha ang kutsara at kumuha NG sabaw at Nung nalasahan na niya ay napakaasim nito at masarap Kaya dali-daling naglagay siya NG maraming kanin sa Plato at kumain. Nakailang sandok na siya pero Hindi Niya iyon pinansin dahil sa sarap ng luto ni Lance.