"Boss အဲ့ခ်ာတိတ္ကယုံရပါ့မလား"
အေနာက္မွေတာက္ေလၽွာက္လိုက္လာရင္း ေျပာေနေသာ သူရိန္ဦးကိုလ်စ္လ်ဴရွူရင္း ကားဆီသာ ဆက္ေလၽွာက္လာလိုက္ေတာ့၏။
ကားေပၚတြင္ အဆင္သင့္ေဆာင္ထားေနက် ဝတ္စုံမ်ားထဲမွ ထုံးစံအတိုင္း မိုးျပာေရာင္ရွပ္ကိုသာထုတ္ဝတ္လိုက္သည္။
"ဒီေန႔ ကေလးေတြ မိတ္ဆက္ပြဲမလား"
ေပသြားသည့္ ရွပ္အကႌ်အားတစ္ခ်က္ၾကည့္ကာ သူရိန္ဦးကိုပစ္ေပးရင္း ေမးလိုက္၏။
"ဟုတ္ကဲ့ Boss .... ႏွစ္နာရီမွ"
တစ္စုံတစ္ခုအမွားအယြင္းျဖစ္သြားသည့္ အကႌ်ဆိုလၽွင္ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ထပ္မံမဝတ္ေတာ့သည့္သူ႔ထုံးစံကိုသိသည့္ သူရိန္ဦးက ေစာေနခၽြတ္လိုက္သည့္ ဝတ္စုံအား တစ္ေနရာတြင္ ပစ္ခဲ့ရန္ျပင္ေန၏။
"ထားလိုက္။ ပင္မင္းေကာင္းေကာင္းပို႔ေပး"
ခပ္ျပတ္ျပတ္ေျပာရင္း ကားေပၚတက္လာမိေတာ့ အတြင္းေရးမွူးေလးကအေနာက္တြင္ ေၾကာင္အမ္းအမ္းက်န္ေနခဲ့သည္ကို ေနာက္ၾကည့္မွန္မွတစ္ဆင့္ေတြ႕ေနရသည္။
"သြားမယ္"
သူ႔အမိန႔္ဆုံးေတာ့ ဒရိုင္ဘာက စက္ႏွိုးေတာ့မွ အေျပးအလႊားကားေပၚတက္လာေသာ သူရိန္ဦး။
ကားေလးကေတာ့ ကမၻာေအးလမ္းမဆီသို႔ဦးတည္လၽွက္။ အျပင္ဘက္တြင္ ရာသီဥတုက မိုးေတြမဲလာေလေတာ့ မဆီမဆိုင္ ထိုေကာင္ေလးကို သတိရေနမိသည္။
"သူရိန္"
"ဟုတ္ကဲ့ Boss"
"ငါ့ေကာင္ေလးလုပ္ေပးလို႔ေျပာလိုက္တာက ခ်စ္စကား ႀကိဳက္စကား လား"
အမွန္ပင္ သူနားမလည္ခဲ့။ ေကာင္ေလးဆိုသည္မွာ သူ႔ဝန္ထမ္းမ်ားကို ေခၚေနက်။
သူ သည္ျမန္မာနိုင္ငံတြင္ လုပ္ငန္းစတင္စဥ္က ဝန္ထမ္းမ်ားကို အလုပ္သမား ဟုေခၚလၽွင္ ရိုင္းသည္ဟု ရဲးရယ္ကေျပာဖူးသည္။
ထိုအခ်ိန္မွစကာေယာက္်ားေလးဆို ေကာင္ေလး ၊ မိန္းကေလးဆို ေကာင္မေလးဟုသာေခၚေလ့ရွိခဲ့သည္။ဤအခ်က္အား သူ႔ဝန္ထမ္းအားလုံးသိေသာ အခ်က္သာ။
ESTÁS LEYENDO
King Of Boss
RomancePrice is just a number. You're world to me Baby ! Art : Ni Ni Win Tun💙
